1. — Genel Kurulu ziyaret eden Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş’a başkanlıkça “Hoş geldiniz” denilmesi

2. — Kıbrıs Barış Harekâtının 25 inci yıldönümü nedeniyle TBMM’de temsil edilen siyasî parti gruplarının, TBMM’nin Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetine tam desteğinin kesintisiz ve şartsız devam edeceğine ilişkin müşterek önergeleri

1. —Muğla Milletvekili Nazif Topaloğlu’nun ülke genelinde bir ürün yetiştirme planlaması yapılıp yapılmayacağına ilişkin sorusu ve Tarım ve Köyişleri Bakanı Hüsnü Yusuf Gökalp’in yazılı cevabı (7/133)

TBMM Genel Kurulu saat 15.00’de toplandı.

Osmaniye Milletvekili Şükrü Ünal’ın, zihinsel özürlü çocukların eğitim problemlerine ilişkin gündemdışı konuşmasına, Devlet Bakanı Hasan Gemici,

Bursa Milletvekili Oğuz Tezmen’in, vergi yasalarında yapılan son değişikliklere ilişkin gündemdışı konuşmasına, Maliye Bakanı Sümer Oral,

Cevap verdiler;

İzmir Milletvekili Suha Tanık, NATOmüttefik kuvvetleri komutanlığı bünyesinde görev yapmak üzere gönderilen Türk Silahlı Kuvvetleri birliğinin konuşlanmasından sonra Kosova’ya yaptığı ziyaret sırasında edindiği izlenimlere ilişkin gündemdışı bir konuşma yaptı.

İsrail, Filistin ve Ürdün’e gidecek olan :

Devlet Bakanı Mustafa Yılmaz’a, Devlet Bakanı Hasan Gemici’nin,

Dışişleri Bakanı İsmail Cem’e, Devlet Bakanı Şükrü Sina Gürel’in,

Vekâlet etmelerinin uygun görülmüş olduğuna ilişkin Cumhurbaşkanlığı tezkereleri Genel Kurulun bilgisine sunuldu.

Amasya Milletvekili Akif Gülle ve 21 arkadaşının, Amasya İlinin ekonomik, sosyal, kültürel ve kentsel sorunları ile özellikle Amasya’nın kamu yatırımları, özel sektörü teşvik edici tedbirler ve kamu hizmetleri yönünden ihmal edilmesinin ortaya çıkardığı sorunların araştırılarak alınması gereken tedbirlerin belirlenmesi amacıyla (10/37),

Sıvas Milletvekili Abdüllatif Şener ve 20 arkadaşının, Sıvas İlinin sorunlarının araştırılarak alınması gereken tedbirlerin belirlenmesi amacıyla (10/38),

Erzincan Milletvekili Tevhit Karakaya ve 21 arkadaşının, gençliğin sorunları ve uygulanan politikalar konusunda (10/39),

14.7.1999 tarihli gelen kâğıtlarda yayımlanan ve aynı tarihte dağıtılan 37 sıra sayılı Türk Bayrağı Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısının gündemin “Kanun Tasarı ve Teklifleriyle Komisyonlardan Gelen Diğer İşler” kısmının 1 inci sırasına, 38 sıra sayılı Sosyal Sigortalar Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısının 2 nci sırasına, 48 saat geçmeden alınmasına ilişkin Danışma Kurulu önerisi kabul edildi.

Gündemin “Sözlü Sorular” kısmının :

1 inci sırasında bulunan (6/17),

3 üncü sırasında bulunan (6/19),

4 üncü sırasında bulunan (6/20),

5 inci sırasında bulunan (6/22).

6 ncı sırasında bulunan (6/24),

8 inci sırasında bulunan (6/27),

9 uncu sırasında bulunan (6/28),

10 uncu sırasında bulunan (6/30),

13 üncü sırasında bulunan (6/34),

14 üncü sırasında bulunan (6/35),

Esas numaralı sözlü sorular, ilgili bakanlar Genel Kurulda hazır bulunmadıklarından ertelendi;

2 nci sırasında bulunan, Samsun Milletvekili Musa Uzunkaya’nın (6/18),

7 nci sırasında bulunan, Şanlıurfa Milletvekili Ahmet Karavar’ın (6/26),

Esas numaralı sorularına, Millî Eğitim Bakanı Metin Bostancıoğlu,

11 inci sırasında bulunan, Balıkesir Milletvekili İsmail Özgün’ün (6/32),

15 inci sırasında bulunan, Şanlıurfa Milletvekili MustafaNiyazi Yanmaz’ın (6/41),

16 ncı sırasında bulunan, İstanbul Milletvekili Osman Yumakoğulları’nın (6/43),

Esas numaralı sözlü sorularına, Devlet Bakanı Yüksel Yalova,

12 nci sırasında bulunan, Şanlıurfa Milletvekili Ahmet Karavar’ın (6/33) esas numaralı sözlü sorusuna, Adalet Bakanı Hikmet Sami Türk,

Cevap verdiler.

Gündemin “Kanun Tasarı ve Teklifleriyle Komisyonlardan Gelen Diğer İşler” kısmının :

1 inci sırasına alınan, Türk Bayrağı Kanununun Bir Maddesinde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı (1/412, 1/398) (S. Sayısı : 37) ile,

2 nci sırasına alınan, Sosyal Sigortalar Kanununun 9 uncu Maddesine Bir Fıkra Eklenmesine Dair Kanun Tasarısının (1/406) (S. Sayısı : 38),

Yapılan görüşmelerinden sonra, kabul edildikleri ve kanunlaştıkları açıklandı;

15 Temmuz 1999 Perşembe günü saat 15.00’te toplanmak üzere, birleşime 19.12’de son verildi.

1. — Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Bangladeş Halk Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava Taşımacılığı Anlaşmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair Kanun Tasarısı ve Bayındırlık, İmar, Ulaştırma ve Turizm ve Dışişleri komisyonları raporları (1/307) (S. Sayısı : 34) (Dağıtma tarihi : 15.7.1999) (GÜNDEME)

4. — İstanbul Milletvekili Bülent Akarcalı’nın; Siyasî Ahlâk Komisyonu Kanunu Teklifi ve Anayasa Komisyonu Raporu (2/75) (S. Sayısı : 40) (Dağıtma tarihi : 15.7.1999) (GÜNDEME)

BAŞKAN – Türkiye Büyük Millet Meclisinin 34 üncü Birleşimini en iyi dileklerimle açıyor, saygılar sunuyorum.

Toplantı yetersayısı vardır; görüşmelere başlıyoruz.

BAŞKAN – Sayın milletvekilleri, ülkemizde bulunan Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Sayın Rauf Denktaş şu anda Meclisimizi onurlandırmışlardır; kendilerine, Yüce Heyetimiz adına hoş geldiniz diyorum. (Ayakta alkışlar)

Sayın milletvekilleri, "Özel Gündemde Yer Alacak İşler" kısmında bulunan Kıbrıs Barış Harekâtının 25 inci Yıldönümü münasebetiyle yapılacak görüşmelere başlıyoruz.

BAŞKAN – Görüşmelerde, İçtüzüğün 72 nci maddesine göre, siyasî parti gruplarına, Hükümete ve şahısları adına iki üyeye söz verilecektir. Ayrıca, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Sayın Rauf Denktaş da Genel Kurula hitaben bir konuşma yapacaklardır.

Genel Kurulun 13.7.1999 tarihli 32 nci Birleşiminde alınan karar gereğince, siyasî parti grupları ve Hükümet adına yapılacak konuşmalar 20'şer dakika, kişisel konuşmalar 10'ar dakikayla sınırlıdır. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Sayın Rauf Denktaş'ın konuşması süreyle sınırlı değildir.

Özel gündem gereğince yapılacak konuşmalarda ilk sıra, Hükümet adına Devlet Bakanı Sayın Şükrü Sina Gürel'e aittir.

Buyurun Sayın Bakanımız. (Alkışlar)

DEVLET BAKANI ŞÜKRÜ SİNA GÜREL (İzmir) – Sayın Başkan, Sayın Cumhurbaşkanı, Yüce Meclisin değerli üyeleri; Yüce Meclisimiz, önümüzdeki günlerde kutlanacak Kıbrıs Barış Harekâtının 25 inci Yıldönümü dolayısıyla, Kıbrıs konusunda özel gündemli bu oturumu düzenlemiştir. Tam zamanında gerçekleştirilen bu girişimi nedeniyle, Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlık Divanını, Dışişleri Komisyonu yöneticilerini ve öteki ilgilileri candan kutluyorum, şükranlarımı sunuyorum.

Ayrıca, değerli görüş ve değerlendirmelerini bizimle paylaşmak üzere Ankara'ya gelen Cumhurbaşkanı Sayın Denktaş'a saygı ve şükranlarımı sunuyorum. (Alkışlar)

Sayın Başkan, sayın milletvekilleri; Kıbrıs konusu, yeni bir hareketlenme dönemine girer gibi görünüyor; çünkü, G-8 ülkeleri olarak adlandırılan ülkeler, Köln'de yaptıkları Doruk Toplantısında, Birleşmiş Milletler Genel Sekreterine, Kıbrıs görüşmelerini yeniden başlatma tavsiyesinde bulunmuşlar; Kıbrıs'taki taraflardan bu görüşmeler için bazı güvenceler vermelerini istemişlerdir. Ardından, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi, Kıbrıs konusunda iki karar kabul etmiş; bunlardan bir tanesiyle G-8 ülkelerinin çağrısını benimserken, ötekiyle de Adada konuşlu Birleşmiş Milletler Barış Gücünün görev süresini uzatmıştır.

İçinde bulunduğumuz bu dönemde yaptığımız bu toplantı, ulusal davamız olan Kıbrıs konusunda bir değerlendirme yapmamıza, hükümetimizin görüşlerini sizlerle paylaşmama olanak sağlamaktadır.

Baskı, yapay gerilim yaratma, üçüncü ülkelerdeki lobileri faaliyete geçirme yoluyla istediklerine kavuşamayacağını gören Rum-Yunan ikilisi, Kıbrıs'ın, Avrupa Birliği üyeliğini, egemenliklerini kuzeye yayma ve Kıbrıs Türk halkını bir azınlık durumuna düşürme hedefleri için uygun bir yol olarak görmüştür.

Rum yönetimi lideri Klerides, Avrupa Birliği başvurularının siyasî bir manevra olduğunu saklamamaktadır. Ayrıca, tam üyelik sonrasında, bütün Rumların kuzeydeki mallarına kavuşacağını, 1960 Garanti Antlaşması uyarınca Türkiye'nin garantörlük haklarının kalmayacağını, Kıbrıs'ın Yunanistan ile birleşmesine, Avrupa Birliği üyeliğiyle son noktanın konulacağını söylemekten de çekinmemektedir.

Federasyon fikrine hiçbir zaman sıcak bakmayan; hatta, kendi başkanlık seçimlerini, Birleşmiş Milletler Genel Sekreterinin fikirler dizisini ortadan kaldırma vaadiyle kazanan Klerides, Avrupa Birliğiyle tam üyelik müzakereleri başlar başlamaz, federasyon fikrinin en ateşli savunucusu haline gelmiştir. Bu değişikliğinin nedeni nedir?

Zira, Klerides ve ona destek olanlar, Türkiye'nin içerisinde olmadığı bir Avrupa Birliğine üye olunduğu takdirde, iki kesimlilik, iki toplumluluk gibi parametreleri, Avrupa Birliğinin iç mekanizmaları sayesinde kolaylıkla aşındırabileceklerini, Avrupa Birliğinin, kişi, mal ve sermayenin serbest dolaşımına dayanan genel felsefesine aykırı unsurlar taşıyacak bir federasyon modelini, kısa bir zaman dilimi içerisinde, istedikleri şekle sokabileceklerini düşünmektedirler. Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, bu başvuruya, sürecin başlangıcından beri karşı çıkmışlar; Rum tarafının, Kıbrıs'taki iki halk adına bu başvuruyu yapmaya yetkili olmadığını, 1959, 1960 Anlaşmaları gereğince, Kıbrıs'ın, Türkiye ve Yunanistan'ın birlikte üye olmadıkları uluslararası kuruluşlara, siyasal ve ekonomik birliklere üye olamayacağını, bunun Kıbrıs Adası üzerindeki Türk - Yunan dengesinin bir gereği olduğunu, bu dengenin bozulmasının Adadaki bölünmeyi kalıcı kılacağını vurgulamışlardır.

Avrupa Birliği, bizim bu uyarılarımıza kulaklarını tıkamış ve Aralık 1997'de, Lüksemburg Zirvesinde aldığı kararla, bir yandan Rum yönetimiyle tam üyelik görüşmelerini başlatmış, öte yandan da, Türkiye'yi Avrupa Birliğinin dışında bırakma kararını açığa vurmuştur. Avrupa Birliği, bu şekilde, Kıbrıs'taki iki halk ve anavatanlar arasındaki dengeleri yıkmış, Kıbrıs Türk Halkına bir azınlık statüsü biçmeye çalışarak ve Kıbrıs sorununa bulunacak çözümün Avrupa Birliği müktesebatıyla uyum içerisinde olması fetvasını vererek, Birleşmiş Milletler müzakere sürecinin temelini teşkil eden, temelini oluşturan eşitlik ve soruna serbest görüşmelerle çözüm bulunması parametrelerini de ortadan kaldırmıştır. Üstelik, Avrupa Birliğinin, Aralık 1997 Lüksemburg Doruk Toplantısında alınan kararlarda, Kıbrıs Türk Halkını, bir azınlık konumuna indirgeme planı açıkça belirtilmiştir.

Bütün bu gerçekler karşısında, Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Kıbrıs konusunda yeni yaklaşımlar benimseyip, yeni politikalar üretmeye başlamıştır. Avrupa Birliği ve Yunanistan ile Güney Kıbrıs Rum Yönetimi arasında hangi adımlar atılıyorsa, biz de, Türkiye Cumhuriyeti ile Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti arasında aynı adımları atmaya başladık. Böylece, Türkiye ile Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti arasında kapsamlı bir bütünleşme süreci başlatılmıştır.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin bağımsız ve egemen bir devlet olarak varlığını sürdürmesinin güçlü bir ekonomik yapıdan geçtiği göz önünde bulundurularak, 250 milyon dolarlık bir kredi paketiyle desteklenen, kapsamlı ekonomik önlemler yürürlüğe sokulmuştur.

Balonla su götürme projesi dahil, önemli projeler gerçekleştirilmiştir.

İki ülke arasında hedeflenen ortak ekonomik alanın altyapısını oluşturan bir dizi anlaşmaya imza atılmıştır.

Bugün, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti büyük bir şantiye görüntüsündedir. Otoyollar, limanlar genişletilmekte, altyapı yatırımları kesintisiz sürdürülmektedir.

Avrupa Birliği ile Rum tarafı arasındaki üyelik müzakerelerinin başlatılması sonrasında, anlamlı bir görüşme sürecinin ancak Ada'daki iki devlet, iki ayrı devlet arasında gerçekleştirilebileceği gerçeği, Sayın Denktaş'ın 31 Ağustos 1998 tarihinde konfederasyon önerisini yapmasıyla uluslararası alana iletilmiştir. Bu şekilde, Kıbrıs Türk tarafı, bir kez daha uzlaşıcı ve barıştan yana olan yüzünü sergilemiştir.

İşte, bu aşamada da G-8 ülkelerinin gelişiminin ortaya çıktığını görüyoruz. Bu ülkeler, Kıbrıs müzakere sürecinin önkoşulsuz olarak başlatılmasını, tüm sorunların masaya yatırılmasını, müzakerelerin sonuç alınıncaya kadar sürdürülmesini ve bunlara ek olarak da, bu müzakerelerde Birleşmiş Milletler kararlarının bütünüyle dikkate alınmasını istemektedirler.

Böyle bir eşitsizlik düzenine dayalı müzakere sürecinden bir sonuç alınamayacağı bilinmesine rağmen, Kıbrıs Türk tarafı, barış ve istikrara verdiği önemin bir göstergesi olarak, görüşmelere, şimdiye kadar, bu çerçeveyi kabul ederek katılmıştır; ancak, özellikle Avrupa Birliğinin Lüksemburg kararlarından sonra aynı yöntemin uygulanmasına olanak bulunmamaktadır. Kıbrıs'ta parametreler Ada'daki gerçekler temeline oturtulmadan ve var olan güvensizlik ortamı aşılmadan başlatılacak bir müzakere sürecinin başarı şansı olmayacaktır.

Kıbrıs'ta, bugün, Ada'nın iki halkını temsil eden, iki eşit, egemen ve demokratik devlet vardır. Kıbrıs sorununa bir çözüm, üçüncü taraflarca değil, ancak iki devlet arasında bulunduğu ve iç ve dış dengeleri koruduğu zaman kalıcı olabilir. Bunun için yapılması gereken, belirli vadeler koyarak tarafları görüşmeye zorlamak değil, sonuç alıcı görüşme için gerekli zemin ve ortamın oluşmasının yolunu açmaktır; bu ise, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin ayrı varlığının kabulünden geçmektedir.

Kıbrıs görüşme sürecinin içinde bulunduğu çıkmazı aşmak ve müzakere zeminini doğru parametrelere oturtmak amacıyla, Cumhurbaşkanı Sayın Denktaş, 31 Ağustos 1998 tarihinde, Ada'daki iki devlet arasında konfederasyon oluşturulmasını öngören bir öneri yapmıştır. Bu öneri, hükümetimizce desteklenmektedir ve bu öneri, geleceğe sağlıklı bir bakış oluşturmaktadır. Umarız, herkes, bu önerinin, Ada'daki gerçekleri yansıtan, Ada'daki gerçeklerden kalkılarak oluşturulan bir öneri olduğunun bilincine kısa zamanda varır.

Avrupa Birliği ise, artık, Kıbrıs konusunda taraf olmayı seçmiştir. Bir yandan, Türkiye ile ilişkilerini geliştirmeyi Kıbrıs ve Türk-Yunan sorunlarına bağlayan Avrupa Birliği; öte yandan da, Güney Kıbrıs Rum yönetimini uzlaşmaz bir tutum doğrultusunda cesaretlendirmektedir. Güney Kıbrıs Rum yönetimi, Avrupa Birliğinden aldığı cesaretle, Kıbrıs'ta ve bölgede bir gerilim politikası sürdürmeye başlamıştır; Ada'ya ileri teknoloji ürünü saldırı silahları getirmekte, Yunanistan'a tahsisli askerî hava ve deniz üsleri kurmakta, Türkiye'ye yönelik PKK terörizmine destek vermektedir. Bütün bunlar, Kıbrıs'ta ve bölgede gerilimi artıran ve anlamlı bir görüşme sürecinin önünü tıkayan gelişmelerdir.

Sayın Başkan, sayın milletvekilleri; bu konuda kimsenin kuşkusu olmasın, unutulmasın ve bugünkü kararlılığımızın bir simgesi olarak bilinsin ki, 1974'te Barış Harekâtına karar veren ve yalnız Kıbrıs Türkünün değil, bütün Türk Ulusunun esenlik ve güvenliğinin temel taşlarını yerleştiren hükümetin Sayın Başbakanı, bugünkü Türkiye Cumhuriyeti hükümetinin de Başbakanıdır. (Alkışlar)

Hükümetimizin temel anlayışı, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin, Türkiye'nin esenliği ve güvenliği için bir güvence oluşturduğudur. Kıbrıs'ta herkesin içine sinen bir son nokta bulunmak isteniyorsa, bu, ancak, Ada'daki iki devletin varlığı gerçeğinin herkes tarafından, konuyla ilgilenen bütün taraflarca kabul edilmesinde yatmaktadır; ancak, böyle bir son nokta bulunabilir.

Sayın Başkan, sayın milletvekilleri; bu duygu ve düşüncelerle, sizlere ve Cumhurbaşkanı Sayın Denktaş'a en iyi dileklerimi ve en derin saygılarımı sunarım. (Alkışlar)

Teşekkür ederim.

BAŞKAN – Sayın Devlet Bakanımıza teşekkür ediyoruz.

Sayın milletvekilleri, şimdi, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Sayın Rauf Denktaş, Genel Kurula hitaben bir konuşma yapacaklardır.

Buyurun Sayın Cumhurbaşkanım. (Ayakta alkışlar)

KUZEY KIBRIS TÜRK CUMHURİYETİ CUMHURBAŞKANI RAUF DENKTAŞ – Teşekür ederim efendim, çok sağ olunuz.

Sayın Başkan, sayın milletvekilleri; Yüce Türk Ulusunun iradesinin temsil edildiği yer olan Yüce Meclisinizde, millî davamız Kıbrıs meselesi hakkında, sizlere hitap etme fırsatını bana vermiş olduğunuz için, şahsım ve halkım adına sizlere en içten duygularla teşekkür ediyor, saygılarımı sunuyorum. (Alkışlar)

Kıbrıs meselesinin içinden geçmiş olduğu tüm safhaları, büyük Türk Ulusu bizimle birlikte yaşamıştır. O günlerde bizimle birlikte ağladınız, bizimle birlikte coştunuz, bizimle birlikte kahroldunuz. Bir Rum papazın, bir halka, uluslararası anlaşmaları ayaklar altına alarak "anayasa ölmüştür, gömülmüştür" diyerek reva gördüğü haksızlığa dünyanın nasıl tahammül ettiğine birlikte şaştık, birlikte üzüldük. Bugün, o günler arkada kalmıştır. Şanlı Türk Barış Harekâtının 25 inci yılını idrak etmek üzereyiz; 25 yıldır Ada'da sulh vardır, sükûnet vardır.

Kosova'ya barış götüren, Kosova'da coşkuyla karşılanan Mehmetçik, 25 yıl önce, Kosova'da NATO'nun bir buçuk ayda büyük zayiat verdirerek yapmış olduğu harekâtı, yüzde 100 bir başarıyla üç dört günde yapmış, Kıbrıs Türkünü zulümden ve yok edilmekten kurtarmıştır.(Alkışlar) Adaya, Yunanistan'ın yerleşmesi önlenmiş, jeopolitik açıdan Anavatanın hayatî çıkarları olan Kıbrıs'ın, Girit misali bir Yunan adasına dönüşmesine engel olunmuştur.

Sayın Ecevit Hükümetinin, Barış Harekâtı için almış olduğu kararı onaylayan bu Yüce Meclis olmuştur. Şimdi, Barış Harekâtının 25 inci yılında Yüce Meclisinizi, coşku ve saygıyla tekrar selamlıyorum. (Alkışlar)

Cumhuriyet hükümetleri, her zaman Kıbrıs meselesinin heba olmaması için ellerinden gelen her şeyi yapmışlardır. Bu onurlu sonucu, Yüce Meclisinizin, Kıbrıs meselesi deyince partilerüstü şahlanışında, partilerüstü bir yaklaşımla ve oybirliğiyle aldığınız millî kararlara borçluyuz. Size, yürekten teşekkür ediyorum.

Sayın Başkan, sayın milletvekilleri; bugün, Kıbrıs meselesenin süratle halledilmediğinden şikâyetçi olanlar, "Kıbrıs meselesinin halli" çok uzadı diyerek derhal halli için bize baskı yapanlar bir gerçeği gözardı etmektedirler; meseleye doğru bir teşhis koymamışlardır. Yıllardır, ben, bunu talep etmekteyim, Güvenlik Konseyinden, Genel Sekreterden, bize gelen tüm diplomatlardan ısrarla talep etmekteyim: Kıbrıs meselesine doğru teşhis koyunuz ki, yazacağınız reçetenin yararı olsun; Kıbrıs meselesine teşhis koyunuz ki, otuzaltı yıldır bize yapılan haksızlığa son verilmiş olsun; adaletsizlik, haksızlık, kanunsuzluk, eşitsizlik üzerine, barış, uzlaşma bina edilemez diyorum.

Kıbrıs meselesi nedir? Klerides'e göre, Kıbrıs meselesi, Rumlar için, 1960 anlaşmalarını ortadan kaldırarak, 1960 ortaklık cumhuriyetini Rum cumhuriyetine dönüştürmek siyaset ve kanlı eylemlerinden kaynaklanan bir meseledir. Kendi generalleri Yorgo Karayannis'in dediği gibi, 1960 Ağustosunda Makarios, cumhuriyetin kuruluşunu imzaladığı ay, EOKA'cı İçişleri Bakanına talimat vermiş "Rumları silahla ve savaşa hazırla" demiştir. Karayannis'e göre, üç yıl içerisinde Makarios, kâfi derecede silahlandığının bilinci içerisinde, savaş emrini vermiştir. Bu dönemde, Klerides, vurucu teşkilatın ikinci başkanıdır.

Rumlar, amaçlarının Kıbrıs Türkünü ortadan kaldırmak olduğunu saklamıyorlar. Bütün bu vahşet ve şiddeti, aynı zamanda, Türkiye'yi bölgeden uzaklaştırmak için yaptıklarını ifşa ediyorlar. Bütün bunları, yabancıların dikkatine getiriyoruz; kale almıyorlar. Kıbrıs Cumhuriyetinin kurucularından ve egemenliğin kaynağından biri olan, siyasî eşitliği uluslararası anlaşmalarla perçinleşmiş Kıbrıs Türkünün haklarını gasp eden Makarios'u baş tacı yaptılar. Böylelikle, bilerek veya bilmeyerek, bizi, bir Rum cumhuriyetinde azınlık durumuna indirgemek için ellerinden geleni yapmış oldular.

Kıbrıs Türkleri olarak, bu meşru addedilen sahte Kıbrıs hükümetine boyun eğmediğimiz için, bizi ve özellikle beni uzlaşmaz ilan ettiler. Bunu yapmakla, dünyanın suçlaması karşısında adaletsizliğe boyun eğeceğimizi, halkımızın can ve kan pahasına koruduğu eşit egemenlikten, Türkiye'nin garantisinden taviz vereceğimizi sandılar; temsil ettiğimiz Yüce Ulusun, haksızlık karşısında direnmeyi millî onur addettiğini hesaba katmadılar; millî namus ve şeref için, hürriyet için "ya istiklal ya ölüm" diyen bir milletin çocukları olduğumuzu düşünemediler. (Alkışlar)

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; biz, Kıbrıs'ta Türk olmanın diyetini ödemekteyiz, ödemeye devam edeceğiz, boyun eğmeyeceğiz. Hakka inandık, adalete inandık; milletimize, Anadolu'nun kahraman insanına, siz kardeşlerimize güvendik ve hakkı koruma azmiyle yolumuza devam ettik; baş eğmedik. Baş eğmekle, zulüm karşısında gerilemekle meydana gelecek anlaşmalar ancak yeni felaketlerin başlangıcı olur. Biz, halkımıza böyle bir sonucu yapar bir anlaşmayı layık görmedik. Bizi her defasında hükümetleriniz ve Meclisiniz desteklemiştir, bunun mutluluğunu ve gururunu yaşamaktayım.

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; Barış Harekâtından sonra da, Anavatan Türkiye, uzlaşma yollarını açık tutmak için elinden gelen her şeyi yapmış ve bizleri de o yönde irşat etmiştir. Bütün samimiyetimizle bu yönde yapmış olduğumuz her girişim Rumlar tarafından reddedilmiştir; çünkü, onlar için meşru Kıbrıs hükümeti unvanını muhafaza etmek başta gelen millî görevdir.

Rumlar açısından Avrupa Birliğinin önemi aşikârdır. Kıbrıs olarak, Türkiye ve Yunanistan'ın müştereken üye olmadıkları bir birliğe "Kıbrıs Cumhuriyeti" diye bilinen 1960 ortaklık cumhuriyetinin girmesi, 1960 anlaşmalarıyla yasaklanmıştır. Enosis ve taksim kanundışı edildiği gibi, dolaylı yoldan enosise gidilmemesi için de bu tedbir alınmış ve taraflar buna rıza göstermiştir. Ada'nın Rumlaşmasını ve enosisi engelleyen bu anlaşmaların dışına çıkmak, bu anlaşmaları ortadan kaldırmak ve Kıbrıs Türklerinin ortaklık haklarını yok etmek için başlattıkları kanlı mücadele sonunda, tek başlarına, sadece unvan olarak sahip oldukları "Kıbrıs Cumhuriyeti" adı altında Avrupa Birliğine, üyeliği başardıkları takdirde, 1960 anlaşmalarıyla Kıbrıs Türklerine verilmiş olan haklar, bu hakların ötesinde, kurtarılmış olan haklar ve Türkiye'ye verilmiş olan haklar ortadan kalkacak, kaldırılacak hesabı içerisindedirler.

Bu yanlış hesapta, maalesef, Avrupa, kendilerini desteklemekte ve Türkiye'nin, Kıbrıs'ın Avrupa Birliğine girmesi konusunda veto hakkı olmadığını söyleyebilmektedirler. Türkiye'nin "Kıbrıs, Avrupa Birliğine üye olamaz; Türkiye ve Yunanistan'ın birlikte üye olmadıkları bir kuruluşa giremez" şeklindeki yasal ve siyasî itirazlarını anlamak istemiyorlar. Kıbrıs meselesinin, 1959-1960'ta, Türk-Yunan dengesi üzerine kurulduğunu ve bu nedenle bu maddenin hayatî anlamı olduğunu görmek ve anlamak istemiyorlar. Bizden istedikleri, bu konuyu masaya getirmemek ve tüm Kıbrıs adına yapıldığını sandıkları Rum müracaatını benimsemektir. Bunu reddediyoruz, bu oyuna gelmeyeceğiz diyoruz; Türkiye'nin Kıbrıs üzerindeki haklarına dokunamazsınız noktasında diretiyoruz. (Alkışlar) Türkiye "Avrupa Birliğine üye olacak bir Kıbrıs Cumhuriyeti yoktur; Kıbrıs'ı tümüyle temsil eden bir hükümet yoktur, müracaatı yapan Kıbrıs Cumhuriyeti Hükümeti değil, sadece Rum Cumhuriyetidir, güneydeki insanlardır, Türkleri bu müracaat kapsamaz" diyor; ama, kimse bunu da anlamak istemiyor. Biz bu konuda sonuna kadar ısrarlı olacağız.

Avrupa Birliği üyesi ülkelere soruyoruz: Kıbrıs Cumhuriyeti dediğiniz Rum idaresini niye üye olarak aranıza almaya kalkışıyorsunuz?

Kıbrıs'ta otuzaltı yıldır durum şudur: Hak ve adalet için, insan hakları için, uluslararası anlaşmaların kutsiyeti için mücadele eden Türk insanını siz cezalandırmaktasınız, hatta, onları Ada'dan yok etmek isteyen insanları hükümet addederek, bunlara "silahlanabilirsin, egemenliğini kuzeye, Türklerin üzerine de yayabilirsin" mesajını vermektesiniz ve Kıbrıs meselesini bir o kadar daha tahrik etmektesiniz. Bunu yapma hakkını nereden buluyorsunuz? Bu soruyu sorduğumuzda "ne yapalım, herkes böyle diyor" diyorlar. Herkes böyle diyor, kimse Kıbrıs meselesine yeniden bakmak, bir teşhis koymak ihtiyacını duymuyor. Herkesin dediği olacaksa, 21 inci Yüzyıl dünyasında, adalet, hak, hukuk, hukukun üstünlüğü, insan hakları ortadan kalkacak bir durumla karşı karşıya kalacağız demektir. 21 inci Yüzyılda öngörülen, dünyanın, hukukun üstünlüğüne, demokrasiye ve insan haklarına dayalı bir dünya olacağı ümidini insanlık adına yitirmek istemiyoruz.

Sayın Başkan, sayın milletvekilleri; biz, 1963 ve 1974'te olanları bugünkü durumun nedenleri olarak anlatmaya kalkıştığımızda, bize "geçmişte yaşamayınız, bugüne bakınız" derler. Yunanistan ve Rum tarafı, Kıbrıs meselesini 1974'te başlamış bir istila ve göçmenlerin evlerinden, yurtlarından olması meselesi olarak takdim ettiğinde, onlara hak veriyorlar ve sözde Kıbrıs cumhuriyeti hükümetinin davranışlarını, girişimlerini kabul ederek insan hakları mahkemesinde Türkiye aleyhine tek yanlı kararlar alabiliyorlar.

"Kıbrıs hükümeti" sahte ünvanı altında Yunan-Rum tarafı, toplumlararası görüşmelerde varılan veya varılabilecek ne kadar parametre varsa hepsini ortadan kaldırıyor, buna kimse ses çıkarmıyor. Biz "Kıbrıs Rum idaresi meşru hükümet değildir, hükümetimiz değildir, bunu, kendilerine söyleyiniz" dediğimizde uzlaşmaz oluyoruz.

Avrupa Birliğinden gelen sesler ve alınan kararlar, maalesef, bu Rum yaklaşımını desteklemektedir. Türkiye'ye bu konuda söz hakkı tanımayan bu yaklaşımla, Kıbrıs'ı Yunanistan şantajına boyun eğmiş bir Avrupa Birliğine üye yaparak, Kıbrıs üzerindeki Türk haklarını ortadan kaldırma planı yürütülmektedir. Direnişimiz buna karşıdır; direnişimiz, Türkiye'yi, Kıbrıs ve bölgesinden uzaklaştırmak isteyenlere karşıdır. Bizim mücadelemiz, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin güçlendirilerek varlığını sürdürmesi, Türk Ulusunun Kıbrıs ve Doğu Akdenizde hak ve menfaatlarının korunmasıdır; bu yoldan dönmeyeceğiz. (Alkışlar)

Bizi uzlaşmazlıkla suçlayanlara, uzlaşmazlığın Rumlardan kaynaklandığını anlatmak zorundayız. Yukarıda izahını yaptığım siyaset, Kıbrıs'a sahip çıkma siyasetidir; Akridas planının, silahsız bir şekilde, Avrupa yoluyla yürütülmesidir. Rum göçmenlerin yerlerine dönüşünü insan hakları olarak tanımlayan Rum-Yunan ikilisi, bunun, Türk göçmenleri denize dökmek veya göç ettirmek anlamına geldiğinin idraki içindedir; çünkü, Türklerin güneye, zulüm çemberine dönmeyeceklerini çok iyi bilmektedirler; kısacası, jenosit hareketi devam etmektedir.

İki devlet esası, Kıbrıs'ı Girit misali yutmak isteyenlerin iştahlarını kapatacak bir formüldür. Dünyayı otuzaltı yıldır kandırdıkları gibi, yeni bir saldırıda, yeniden "bu bir iç meseledir" diyerek bizi açıkta bırakamayacakları, her iki tarafın haklarını koruyan, kalıcı bir formüldür; diplomatlara bunu söylüyoruz. Yüce Meclisinizin bu kürsüsünden, yine, gerçekleri haykırıyor ve diyorum ki, haksızlık üzerine, eşitsizlik üzerine, iki eşit taraf dediğiniz taraflardan bir tanesini meşru Kıbrıs hükümeti yaparak şımartmak suretiyle bir neticeye varmak mümkün değildir. Lütfen, Kıbrıs'a bakış açınızı değiştiriniz, gerçekleri görünüz.

1997 Ağustosunda bu şekilde ayrıldık. Müteşekkirim ki, Türk hükümetleri bunu desteklediler ve 31 Ağustos 1998'de, konfederasyon önerimizle, pozisyonumuzu birlikte dünyaya duyurmuş olduk. Buna rağmendir ki, biz, şimdi, G-8'lerin dürtüsü ve Genel Sekreter kanalıyla, sözde önkoşulsuz, toplumlararası görüşmelere davet edilmekteyiz... Sanki bu dediklerim hiç olmamış gibi, sanki Kıbrıs Türkleri meşru Kıbrıs hükümetinin varlığını kabul etmişler gibi, biz, aynı format üzerine, aynı formülle, toplumlararası görüşmelere, yüz yüze görüşmelere davet ediliyoruz. Önkoşulsuz görüşme kisvesi altında, bize, sözde Kıbrıs hükümetinin varlığını tanımamızı, buna gölge düşürülmemesini önkoşul olarak dayatmaya devam ediyorlar.

Türklerden arınmış bir Rum idaresi istiyorlardı, bunu kazanmışlardır. Güneyde Türklerden arınmış Rum idaresi vardır; adına "Kıbrıs Cumhuriyeti Hükümeti" deseler de, demeseler de, bu, Kıbrıs Rum Cumhuriyetidir. Bu cumhuriyetin, kuzeye egemenliğini yayma teşebbüsü, jenosit hareketinin devamından başka bir şey değildir; buna hakları yoktur; yasal olarak yoktur, ahlak açısından yoktur, fizikî açıdan yoktur.

Biz, toprağımızı, namus ve şerefimizi, hürriyetimizi, garantörümüz anavatanla birlikte korumaktayız. Kıbrıs Cumhuriyeti Hükümeti unvanı altında dünyayı kandırmakta olanlar, bu cumhuriyetin esasını teşkil eden Türk ortağın varlığını, hak ve statüsünü ret ve inkâr etmişler, Türk ortağı yok etmek için yıllardır savaşmışlardır. Şimdi, bu savaşı, Avrupa Birliği yoluyla ve yalan yanlış, tek yanlı uluslararası organların kararlarıyla kazanmaya çalışmaktadırlar. Bunları desteklemek, Kıbrıs Türklerini yok etmek hakkını bunlara teslim etmek demektir; bunları desteklemek, Kıbrıs Türklerinin hak ve hürriyetlerini inkâr etmek, onları azınlık durumuna getirmek isteyenlere güç vermek demektir. Bunu, dış dünya, hangi adalete, hangi hukuka, hangi insafa dayanarak yapmaktadır? Bu soruyu devamlı surette gündemde tutmak her Türkün görevi olmalıdır.

Bugün Kıbrıs'ta iki halk vardır; iki din, iki kültür, iki dil vardır; iki milletin parçaları vardır; bugün Kıbrıs'ta, iki ayrı demokrasi vardır, iki ayrı idare vardır; otuzaltı yıldır kendi kendilerini idare eden halklar vardır, yirmibeş yıldır tamamen ayrılmış bir ülke vardır. Bunların birleşmesini, bunların yeniden bir araya gelmesini isteyenler, bu gerçekleri evvela kabul ederler ve iki ayrı devletin, anlaşma yoluyla işbirliği yapabileceği bir ortamın yaratılmasına yardımcı olurlar. Saldırgan tarafa, makamı işgal etmiş olan ve kendini, bütün Kıbrıs'ın meşru hükümeti olarak satın aldığı silahlarla kuzeye gitme hakkına sahip olduğuna inanan Rum tarafına, böyle bir hakka sahip olmadığını söylemenin zamanı şimdidir. Biz, bunu, anavatanımızla birlikte tekrarlıyoruz; anavatanımızla birlikte, yapılacak ve yapılamayacak şeyleri ortaya koymuş bulunuyoruz.

Yüce Meclisinizden bizim istediğimiz, daima olduğu gibi, haklı davamızda bizi desteklemeye devam etmenizdir. Vermiş olduğunuz destek için müteşekkiriz. Allah, Yüce Türk Ulusuna, layık olduğu en yüksek mertebeyi verecektir.

Anadolu'nun mert insanlarına, Yüce Meclisinizin bu kürsüsünden en içten duygularla sesleniyorum: Siz var oldukça bizim yüzümüz gülecektir, siz var oldukça Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ilelebet var olacaktır. Tanrı, canımız, gözbebeğimiz gibi sevdiğimiz anavatanımız Türkiye'ye zeval vermesin. (Alkışlar)

Sizlere, en içten duygularla teşekkür eder, mutlu Barış Harekâtının 25 inci yılında saygılar ve sevgiler sunarım. Sağ olun. (Ayakta alkışlar)

BAŞKAN – Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı, büyük devlet adamı Sayın Rauf Denktaş'a teşekkür ediyorum.

Siyasî Parti Grupları adına yapılacak konuşmalara geçiyoruz.

İlk konuşmacı, Milliyetçi Hareket Partisi Grubu adına, Genel Başkan Sayın Devlet Bahçelidir; buyurun efendim. (MHP sıralarından ayakta alkışlar; alkışlar)

MHP GRUBU ADINA MHP GENEL BAŞKANI VE MECLİS GRUBU BAŞKANI DEVLET BAHÇELİ (Osmaniye) – Sayın Başkan, Sayın Cumhurbaşkanı, saygıdeğer milletvekilleri; öncelikle, Yüksek Heyetinizi en derin saygılarımla selamlıyorum. Sözlerime, bu tarihî ve anlamlı günün gurur ve heyecanını yaşadığımı ifade ederek başlamak istiyorum.

Kıbrıs Barış Harekâtının 25 inci Yıldönümünde, toplumsal hafızamızı tazeleyerek tarihe kayıt düşmek istiyorum. Böylece, içinde bulunduğumuz şu ana nasıl geldiğimizi, Kıbrıs sorununun ulaştığı boyutları daha etraflı bir şekilde hatırlayıp, gerçekçi değerlendirmeler yapmanın mümkün olacağını düşünüyorum.

Sayın Başkan, Sayın Cumhurbaşkanı, sayın milletvekilleri; tarihin hiçbir devrinde Yunan yönetiminde olmayan Kıbrıs'ta, sorunun, en basit ifadeleriyle Yunanistan ve Kıbrıs Rumlarının Adayı Yunanistan'a bağlama çabaları ve Kıbrıs Türklerinin buna karşı çıkmalarıyla başladığını söylemek mümkündür. Rumca "enosis" kelimesiyle ifade edilen bu ilhak çabalarının kökleri, 19 uncu Yüzyılın başlarında sunî bir şekilde ortaya çıkarılan Yunan ırkçılığı ile bunun bir tezahürü olan yayılmacı, işgalci, megali idea politikalarına dayanmaktadır.

1960 Londra ve Zürih Antlaşmalarıyla iki toplumun ortaklığıyla kurulan Kıbrıs Cumhuriyetinde, dönemin Cumhurbaşkanı Makarios liderliğinde Kıbrıs Rumları, Türkleri yönetimden atmak ve enosisi gerçekleştirmek için mevcut anayasayı değiştirme yoluna gitmişlerdir.

Bu amaçları silah zoruyla gerekleştirmek isteyen Rumların saldırıları, 1963 sonlarında bir soykırıma dönüşmüş, Türkler, fiilen yönetimden dışlanmışlardır. Dolayısıyla, 1960 yılında kurulan Kıbrıs Cumhuriyeti, aslında, Makarios tarafından 21 Aralık 1963'te fiilen yıkılmıştır.

Bu olaylar sırasında Adanın iki toplumu birbirinden ayrılmış ve Lefkoşe'de yeşil hattın çekilmesiyle Kıbrıs, aslında, 1974'te değil, daha 1963 yılı sonunda bölünmüştür. Böylece, Kıbrıs Cumhuriyeti, bir Kıbrıs Rum devletine dönüştürülmüştür.

Türk dış politikasında derin izler bırakan bu gelişmelerden sonra, bir taraftan Kıbrıs Türklerinin soykırımını önlemek ve hayatlarını devam ettirebilmek için yardımda bulunulmuş ve sınırlı hava harekâtları yapılmıştır; diğer taraftan, görüşmeler yoluyla Kıbrıs sorununa siyasal bir çözüm bulmaya çalışılmıştır.

Bu çerçevede, hukukî olmayan Kıbrıs Cumhuriyeti, pozisyonunu koruyarak, görüşmeler yoluyla, Kıbrıs Türklerini, bu devlete "federasyon" adı altında azınlık statüsü vererek, içe almayı, yani, içinde Türk azınlığı bulunan bir Rum cumhuriyeti tesis etmeyi ve daha sonra da, Yunanistan'la birleşmeyi hedeflemişlerdir.

Bu amaca ulaşmak isteyen Kıbrıs Rum yönetimi, meşru Kıbrıs hükümeti gibi davranarak, meseleyi, başta Birleşmiş Milletler olmak üzere, uluslararası platforma taşımış, bu kuruluşlar vasıtasıyla, Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti üzerinde siyasî ve ekonomik baskılar yaptırarak hedefine ulaşmaya çalışmıştır.

Bu baskılarda, Kıbrıs'taki Türklerin ve Rumların aynı kökten gelmeyen, dil, din ve kültür birliği bulunmayan iki ayrı milleti oluşturdukları ve Türklerin de self-determinasyon hakkının bulunduğu gerçeği, dikkate alınmamıştır.

Birleşmiş Milletler zeminindeki görüşmelerden istediği sonucu alamayan Rum-Yunan ikilisi, Kıbrıs sorununu, 1990 yılından itibaren Avrupa Birliği zeminine taşıma gayretlerini yoğunlaştırmışlardır. Bu bağlamda, garanti anlaşmasına aykırı olarak, Ada'nın tamamını temsil etmeyen Kıbrıs Rum yönetimi, 9 Temmuz 1990 tarihinde, Avrupa Birliğine, Kıbrıs Cumhuriyeti olarak müracaat etmiştir.

Nitekim, Avrupa Birliği, 12-13 Aralık 1997 Lüksemburg Zirvesinde, Kıbrıs Cumhuriyeti adına, Rum yönetimiyle tam üyelik görüşmelerinin başlatılması kararı alarak, bu süreci başlatmıştır. Bu süreç, Avrupa Birliğinin en ciddî hatalarından birini oluşturmuştur; çünkü, bu tercih, Türkiye Cumhuriyetine ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetine meydan okumak anlamına gelmiş, öte yandan, Türkiye'nin, Avrupa Birliği üyeliği için ileri sürdükleri Avrupa değerlerinin ve ideallerinin, yine, kendileri tarafından ayaklar altına alınmasına sebep olmuştur.

Kıbrıs, 1974'ten sonra, Türk dış politikasını en çok meşgul eden konuların başında gelmiştir. Özellikle, Türkiye'nin Yunanistan'la olan ilişkilerinde, her zaman birinci sırada geldiği gibi, Türkiye'nin, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliğiyle olan ilişkilerinde de, Kıbrıs sorununun çözümü daima önşart olarak ileri sürülmüş, Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti üzerinde baskılar yapılmış, ambargolar uygulanmıştır.

Bu çerçevede, 5 Şubat 1975 tarihinde, Amerika Birleşik Devletlerinin Türkiye'ye silah ambargosu uygulaması, iki ülke ilişkilerini derinden etkilemiştir. Ayrıca, Kıbrıs, 1974'ten sonra, Türkiye'nin Avrupa Birliğiyle ilişkilerinin kötüleşmesinde de etkili olmuştur. Özellikle, Yunanistan, Avrupa Birliğine tam üye olmasından sonra elde ettiği siyasî avantajını, Türkiye'nin bu birlikten uzak tutulması için kullanmaya başlamıştır. Bu anlamda, Türkiye, Kıbrıs sorunu vesilesiyle ciddî bir sınavdan geçmiştir ve geçmeye devam etmektedir. Âdeta, Türkiye üzerindeki baskılar, 1974'ten günümüze kadar, Kıbrıs sorunu çerçevesinde yoğunlaşmıştır.

Sayın Başkan, Sayın Cumhurbaşkanı, sayın milletvekilleri; bahsedilen sebeplerle, Kıbrıs ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti gerçeği, sadece Ada'da yaşayan Türkler ile Rumların bir sorunu olmaktan çıkmış, aksine, Türkiye'nin, gerek bölgesel gerek küresel anlamda siyasî ve ekonomik çıkarlarını ilgilendiren çok boyutlu bir sorun haline gelmiştir. Öncelikle, Kıbrıs, Türk-Yunan dengesinin en önemli parçasıdır. Türkiye'nin güvenliği açısından son derece önemli olan Kıbrıs'ta, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin varlığı sona ererse, Türkiye, Doğu Akdeniz güvenlik kuşağında büyük zafiyete uğrayacaktır.

Yunanistan'ın, Ermeni teröründen sonra PKK terör hareketine destek vermesini ve Türkiye'ye karşı Suriye ve Ermenistan ile işbirliğine girmesini, bu çerçevede değerlendirmek gerekir. Bu bağlamda, Türkiye'nin, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetine olan ihtiyacı, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin Türkiye'ye olan ihtiyacından çok daha fazladır. Bu açıdan, halen Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Türkiye'nin, sınırları dışındaki vitrinidir, gücünün simgesidir ve itibarını temsil etmektedir. (Alkışlar)

Bu sebeple, 1950'li yıllardan itibaren Türk kamuoyuna malolmuş, millî bir dava haline gelen Kıbrıs, 2000'li yılların eşiğinde de, Türk kamuoyu ve siyasî partiler nezdinde bu özelliğini korumaktadır. Türk Milletinin böylesine önem verdiği bir konuda, Türk Devleti de, başladığı işi bitirebilen bir devlet olduğunu bütün dünyaya göstermek ve kanıtlamak durumundadır. (Alkışlar)

20 Temmuz 1999'da, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin Barış Harekâtı yıldönümü kutlamaları, Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti kardeşliğini, Türk Milletinin dayanışması ve birliğini bütün dünyaya gösterecektir.

Sayın Başkan, Sayın Cumhurbaşkanı, değerli milletvekilleri; sonuç olarak, 20 Temmuz 1974 Kıbrıs Barış Harekâtının üzerinden geçen çeyrek yüzyıl, Ada'nın her iki kesiminde, dili, inancı, soyu farklı iki toplumun barış içinde, fakat, ayrı bölgelerde yaşamalarının ne kadar doğru bir görüş olduğunu ortaya koymuştur.

Yine, bu süre içinde, her iki cemaatten hiç kimsenin bir çatışmaya girmeden, burnu kanamadan, hayatlarının, mal ve mülklerinin zarara uğramadan günümüze kadar gelmeleri, geçen çeyrek yüzyılın önemini göstermektedir.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti topraklarının bir bölümü üzerinde, son zamanlarda Rum taleplerinin yoğunlaştığı malumdur. Bilhassa Gazimagosa, Maraş, Güzelyurt ve Erenköy, Rumların göz dikdikleri bölgelerdir. Geçen yirmibeş yıl içinde, çeşitli kışkırtmalara, taktiklere maruz kalan Kıbrıs Türk toplumu, bu toprak taleplerinin ne manaya geldiğini gayet iyi bilmektedir.

Bu çerçeveden olmak üzere, Avrupa İnsan Hakları Divanı ve bu kuruluşun devamı niteliğindeki Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kararlarının tarafımızdan kabul edilmesi mümkün değildir. Bu konularla ilgili ilk müracaat makamı Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin bağımsız yargısı olmalıdır. (MHP ve DSP sıralarından alkışlar)

Öte yandan, Güney Kıbrıs Rum kesiminde kalan Türk topraklarının, malı mülkü gasp edilmiş soydaşlarımızın haklarının gündeme gelmemesi manidardır. Bugün, Kıbrıs Adası üzerinde iki ayrı millet ve iki ayrı devletin varlığı kabul edilmelidir. Bu, bizim için bir çözümsüzlük değil; aksine, çözümdür. Kıbrıs'ta, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, bağımsız ve uluslararası hukuk kurallarına uygun bir devlet olarak kurulmuştur; tanınsa da tanınmasa da yaşayacaktır. (Alkışlar)

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin bir gerçek olduğunun ve ebediyen var olacağının, bir çözümde esas teşkil etmesi gerçekliğinin altını çizmek gerekir. Kıbrıs Rum yönetimi ve Yunanistan'ın değişmeyen politikası ortada dururken, çözüm adına bazı tavizlere yol açabilecek, özellikle de, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin varlığını esas almayan görüşmelere devam etmenin anlamı yoktur.

Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi son aldığı kararda, maalesef, bu gerçekleri dikkate almamaktadır. Özellikle, Kıbrıs Rum yönetimini, Adanın meşru devleti olarak kabul ederken, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetini yok sayan bir anlayışı benimseyerek, Kıbrıs sorununun otuzbeş yıldır sürmesinin altında yatan esas sebebi görmezden gelmektedir.

Aynı şekilde, Avrupa Birliğinin de, Kıbrıs'ta kalıcı ve makul bir sonuca ulaşmasını arzuladığına inanmak için ortada hiçbir ciddî delil bulunmamaktadır. Böyle bir niyetleri var ise, bunun ortaya konması için atılacak ilk adım, Kıbrıs Rum yönetiminin tam üyelik sürecini ilerletmeyecekleri yolunda bir taahhütte bulunmalarıdır. Kıbrıs Türklerinin egemenlik ve selfdeterminasyon haklarını kullanarak kurdukları Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetini yok sayarak, dış baskılarda bulunacak bütün çözüm yolları kalıcı olmayacaktır; aksine, Kıbrıs'ta 1974'ten itibaren sağlanmış olan barış ve huzur ortamını da bozacaktır.

Milliyetçi Hareket Partisinin bu konudaki temel düşüncesi, büyük Türk Milletinin ayrılmaz bir parçası olarak gördüğü Kıbrıs Türklerinin ve bağımsız devletleri olan Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin sonsuza kadar yaşatılması, Kıbrıs Türklerinin ekonomik, sosyal ve kültürel açıdan güçlendirilmesiyle, mutlu ve müreffeh bir şekilde yaşamaları için gereken her türlü yardımın yapılmasıdır. (MHP sıralarından alkışlar)

Bu duygu ve düşüncelerle konuşmama son verirken, Yüksek Heyetinizi bir kez daha selamlıyorum. (MHP sıralarından ayakta alkışlar, alkışlar)

BAŞKAN – Milliyetçi Hareket Partisi Grubu adına konuşan, Genel Başkan Sayın Devlet Bahçeli'ye teşekkür ediyorum.

Gruplar adına ikinci konuşma, Fazilet Partisi Grubu adına, Genel Başkan Sayın Recai Kutan'ın. (FP sıralarından ayakta alkışlar; alkışlar)

Buyurun Sayın Genel Başkan.

Değerli milletvekili arkadaşlarım, bugün, Türkiye Büyük Meclisinde olağanüstü bir toplantı yapıyoruz. 20 Temmuz 1974, mutlu Barış Harekâtının 25 inci Yıldönümü münasebetiyle Türkiye Cumhuriyeti, Meclisiyle, halkıyla Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin arkasında, yanında olduğunu bir kez daha teyit etmektedir.

Muhterem Cumhurbaşkanımız Rauf Denktaş'ın da aramızda bulunuşu, bizlere büyük onur ve mutluluk vermektedir. Bu vesileyle kendilerine hoşgeldiniz, şeref verdiniz diyorum. (Alkışlar)

Bu münasebetle, Kıbrıs davası uğrunda şehit olan askerlerimizi ve mücahitlerimizi şükran ve rahmetle anıyorum. Yirmibeş sene önce Kıbrıs Türklerinin hak ve hukukunu korumak için, en kritik zamanda, tarihî kararı alıp büyük katliamları önleyen ve Barış Harekâtını gerçekleştiren, o zamanki Türkiye Cumhuriyeti Hükümetinin Başbakan ve Başbakan Yardımcısı Sayın Bülent Ecevit ve Sayın Necmettin Erbakan'a ve o tarihî karara imza atan Bakanlar Kurulu üyelerine huzurunuzda şükranlarımı arz ediyorum. (Alkışlar)

Aradan yirmibeş yıl geçmiş olmasına rağmen, o günkü Bakanlar Kurulu üyelerinden sadece üçü şu anda milletvekili olarak aramızda bulunmaktadırlar. Bunlar, o dönemin Devlet Bakanı Süleyman Arif Emre, İçişleri Bakanı Oğuzhan Asiltürk ve Ticaret Bakanı Fehim Adak'tır. Aramızda bulunan bu üç milletvekili arkadaşımıza da tebriklerimi ve şükranlarımı sunuyorum. (FP sıralarından alkışlar)

Muhterem arkadaşlarım, Kıbrıs olayını iyi anlayabilmek için Kıbrıs'ın geçmişine kısa bir bakış yapmakta fayda görüyorum.

Yaklaşık yüzyirmi yıl önce, Osmanlı Devletinin çok sıkışık olduğu bir zamanda, hukukuşahane mahfuz kalmak kaydıyla, müsait bir zamanda geri alma hakkını da koruyarak, kira namı altında, İngiliz hâkimiyetine verilen Adanın, o gün, nüfusunun yüzde 80'i Türk idi.

1914'e kadar, İngiltere, Kıbrıs üzerinde, Osmanlı padişahının hukukuna riayet eder görünüyordu; Birinci Dünya Harbindeyse, Ada'yı kendisine mal etti. Lozan'da da Kıbrıs üzerindeki hükümranlığını gerçekleştirdi.

Kıbrıs'ın burnumuzun dibinde bir ada, Anadolu karasının bir devamı olmasına, dörtyüz yıldan beri Türk hâkimiyetinde bulunmasına, nüfusunun ise yüzde 80'ini Türklerin teşkil etmesine rağmen, Ada, İngilizlerin eline geçti.

Zaman içerisinde, Kıbrıs'tan Anadolu'ya göç başladı. Yüzbinlerce Türk, Türkiye'ye ve bunlar arasında bir kısmı ise İngiltere'ye göç ettiler.

Yunanistan'ın ise, hiçbir zaman kendisine ait olmamış Kıbrıs üzerinde haince iddiaları vardı, planları vardı; megaloi idea -büyük Yunanistan- hayalinin uzun vadeli planları ve icraatı vardı. Kısaca, Rumların, Akdenizde, Egede; hatta, Anadolu üzerinde haince iddiaları vardı; Girit'te, 120 bin Türkü, bu gaye için boğazlamışlardı. Türkler, Kıbrıs'ı boşaltırken; Rumlar, hazırladıkları özel teşviklerle, Ada'ya Rumları yerleştirdiler. Böylece, 20 nci Yüzyılın başında, nüfusun yüzde 80'i Türk, yüzde 20'si Rum iken; 1950'li yıllardan sonra, bu nipset tersine döndü; yüzde 20'si Türk ve yüzde 80'i Rum haline döndü.

O yıllardan itibaren, Kıbrıs'ta, Türk kardeşlerimize, Rumlar tarafından, hem ekonomik baskılar hem de insanlık dışı saldırı ve katliamlar başlatıldı.

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; Osmanlı yönetiminde, kendilerine karşı hiçbir zulüm, ayırımcılık ve asimilasyon yapılmayan Rumlar, maalesef, Yunanistan'ın doğrudan, Batı dünyasından bazı ülkelerin de dolaylı desteğiyle, 1960'lı yılların başından itibaren, Adadaki Türk nüfusuna karşı sindirme politikaları uygulamaya başlamışlardır. Bu sindirme politikalarının neticesidir ki, senelerdir birlikte yaşayan Kıbrıs Türk ve Rum halkı, birbirlerine düşman hale getirilmiştir.

Yunanistan'ın, hüsranla neticelenecek olan megali idea düşüncesi ve Ada'yı bir Helen adasına dönüştürme macerası, Kıbrıs probleminin temel sebebi olmuştur.

Salam politikalarıyla, Türkiye, Osmanlı mirasından çok şeyler kaybetti. Bugün, bunları konuşmanın ve hatırlatmanın, dünya gerçekleri göz önüne alındığında, bir faydası olmadığının bilincindeyim. Sadece, Kıbrıs'taki hak ve hukukumuzu koruma açısından, kararlılığımızı bir kere daha belirtmek için bunları söylüyorum.

Değerli arkadaşlarım, Kıbrıs'la ilgili son gelişmeler endişe verecek niteliktedir. G-8 ülkelerinin, Kıbrıs'la ilgili ortaya koydukları son davranışlar, kabul edilebilir nitelikte değildir. Öncelikle, NATO çerçevesinde müttefikimiz olan ülkelerin G-8 toplantısında gösterdikleri tutum kaygı vericidir. Soğuk savaş döneminde bile Akdenize inemeyen Rusya'nın, Kıbrıs konusuna müdahil hale getirilmesi çok büyük bir yanlışlıktır. Kıbrıs konusunun, uluslararası bir platforma çekilmesi ise, kesinlikle kabul edilemez ve biz, Fazilet Partisi olarak, böyle bir durumu kesin olarak kabul etmeyeceğiz. (FP sıralarından alkışlar)

Şunu kimse unutmasın ki, Kıbrıs meselesi sadece ilgili ülkeler arasında çözülecektir ve bu ülkelerin de kimler olduğu herkesçe çok iyi bilinmelidir.

Rum kesiminin Yunanistan ile imzaladıkları askerî dayanışma ve işbirliği anlaşmaları gereği, Yunanistan'a tahsisli hava ve deniz üsleri inşaatı devam etmekte ve tamamlanmak üzere bulunmaktadır. Baf hava üssü 1998 yılında hizmete girmiştir. Terazi'deki deniz üssünün ise yapımı halen sürmektedir.

Rusya Federasyonu ile anlaşan Güney Kıbrıs Rum Yönetimi, Rusya'dan S-300 füzeleri satın almış ve bunları Güney Kıbrıs'a yerleştirme planları yapmıştır. Bu işte yardımcı olmak üzere, büyük miktarda Rus askeri ve teknik personeli Ada'ya getirilerek, güneydeki üslere yerleştirilmiştir; ancak, Türkiye'nin kararlı tutumu ve Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliğinin baskılarıyla, S-300 füzeleri Ada'ya yerleştirilmekten vazgeçilmiş, lakin, füzeler Girit Adasına gönderilmiştir. Bu durumun da Türkler açısından ciddî bir tehlike arz ettiği bilinmelidir. Türkiye bu tehlikeyi göğüslemek için gerekli tedbirleri almaya elbette ki devam edecektir.

Silahlanma bununla da kalmayıp, yine Rus yapımı, kısa menzilli Torn ve İtalyan Aside füzelerinin de satın alınması için anlaşmalar imzalanmıştır. Yunanistan ve Rum kesimi, sürekli olarak, terörizme destek vererek Türkiye'yi yıpratma politikaları gütmektedirler. PKK'ya sadece destek vermekle kalmayıp, silah, mühimmat ve askerî eğitim de sağlamaktadırlar. Teröristbaşının mahkemedeki itirafları bunu açıkça ortaya koymuştur.

Değerli arkadaşlarım, Yunanistan'ın, Güney Kıbrıs'ı, Kıbrıs cumhuriyeti olarak Avrupa Birliğine dahil etme çabaları çok yanlıştır. Avrupa Birliğini bu konuda çok dikkatli olmaya davet ediyoruz. Bu tip emrivakilerle Kıbrıs sorunu çözülemez ve Türkiye, bu emrivakilere kesinlikle boyun eğmeyecektir. (Alkışlar) Avrupalı dostlarımız, Güney Kıbrıs'ı Avrupa Birliğine almakla, Kıbrıs meselesinin çözümünü sadece zorlaştırırlar.

Türk hükümetlerinin kararlı tutumu ve itirazları karşısında güçlüklerle karşılaşınca başka metotların arandığı aşikârdır; amaç, aynı hedefe başka yollardan varmaktır. Bu sebeple, tüm uluslararası örgütlerde Kıbrıs konusu gündeme getirilmektedir. Yapılmak istenen, bu hususta dünya şartları değiştiğine göre, kaidelerin de değişebileceği gibi bir prensiple yeni oluşumlar gerçekleştirme çabasıdır.

Türkiye Cumhuriyeti, ahde vefa prensibiyle hareket etmektedir; ne kadar eski olursa olsun yapılan anlaşmalara uyulması, hukuk ve kaidelere uygun hareket edilmesi ve bu anlaşmaların sağladığı şartların harfiyen gerçekleştirilmesine inanmaktadır. Kıbrıs konusunda imzalanmış olan anlaşmaların durumu da budur. Kıbrıs'ta çözüm, ancak Ada'daki ilgili devletler tarafından bulunabilir.

Değerli milletvekilleri, uluslararası camianın iddia ettiği gibi, eğer, Kıbrıs problemi, Türk askerinin Ada'ya gitmesiyle başladı ise, şimdi soruyorum size, niçin, Kanadalı, Finlandiyalı ve diğer ülkelerden Birleşmiş Milletler Barış Gücü askeri Ada'ya 1974'ten önce gönderildi?

Hatırlayacaksınız, 1963'ten sonra Birleşmiş Milletler Barış Gücü Ada'ya gönderilmiş idi. Bugün Bosna ve Kosova'da çıkan toplumezarları, dünya, ilk defa Kıbrıs'ta görmedi mi? Kıbrıs gerçeğini öğrenmek isteyenleri, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetine davet ediyorum. Geliniz, orada, Birleşmiş Milletler memurlarının gözetiminde açılan toplumezarları görünüz.

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; Türkiye'nin yirmibeş yıl önceki barışçı müdahalesi, Yunanistan'ın Kıbrıs Adasını ilhakına mâni olduğu gibi, Kıbrıs Türkünün yıllarca maruz kaldığı baskı, zulüm ve acılara son vermiştir. Onlara kendi vatanlarında hür ve rahat yaşama olanağı sağlamış, kendi yurtlarında ikinci sınıf vatandaş muamelesi görmelerinden kurtarmıştır.

Bu harekât, yalnız Türklere değil, Rumlara da barış getirmiştir, onlara da yeni ufuklar açmıştır. Bu huzur ve sükûnet ortamı, tam yirmibeş yıldır Kıbrıs Adasında kesintisiz devam etmektedir.

Geliniz, huzur ve barış ortamını bozmayalım. Ada'da yeni kışkırtıcılıklara başvurmayalım. Dünyanın çok daha fazla problemli bölgeleri var, kanayan yaraları var. Misal mi istiyorsunuz; işte, Keşmir... Birleşmiş Milletlerin kararları ortadayken, Keşmir'de her gün yüzlerce insan kanı akarken, iki büyük ülke nükleer silah kullanacak kadar ilişkilerini tehlikeli boyuta götürmüşken, gidin, bu problemleri çözün. Çifte standarttan, tarihî önyargılardan uzak durun; barış, ancak böyle sağlanabilir.

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; şimdi de Türk hükümetine bir hatırlatmada bulunuyorum: Uluslararası baskıyı azaltmanın yolu, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Devletini ekonomik olarak kalkındırmak, Kıbrıslı vatandaşlarımızın hayat standartlarını Rum kesiminin gerisinde bırakmamaktır. Bunun için rasyonel tedbirlerin alınması gerekmektedir. Benim de üyesi olduğum 54 üncü Refahyol Hükümetinin bu yönde yaptığı çalışmalar çerçevesinde geliştirilen 250 milyon dolarlık ekonomik kalkınma programının ciddî bir şekilde devam ettirilmesi gerekmektedir. Özellikle, Ada'nın bir eğitim yuvası haline gelmesi için, her türlü teşvik ve tedbirin alınması zaruridir.

Üzülerek müşahede ediyorum ki, YÖK, Türkiye'deki üniversitelere verdiği tahribatı, Kıbrıs Adasına da taşımıştır ve birçok sıkıntılara sebebiyet vermektedir. Sayın Başbakandan ve hükümetten rica ediyorum, bu tip sorumsuz davranışları yapanlara gerekli müdahaleyi yapınız. (FP sıralarından alkışlar)

Kıbrıs probleminin çözümü, Kıbrıs ekonomisinin kendi ayakları üzerinde durmasını teminden geçmektedir; bunun altını bir kez daha önemle çiziyorum.

Başta, Sayın Cumhurbaşkanımız olmak üzere, muhterem heyetinizi saygıyla selamlıyorum. (FP sıralarından ayakta alkışlar; DSP, MHP, ANAP ve DYP sıralarından alkışlar)

BAŞKAN – Fazilet Partisi Grubu adına konuşan Genel Başkan Sayın Recai Kutan'a teşekkür ediyorum.

Anavatan Partisi Grubu adına, Genel Başkan Sayın Mesut Yılmaz; buyurun efendim. (ANAP sıralarından ayakta alkışlar; DSP, MHP, FP ve DYP sıralarından alkışlar)

Yüce Meclisimizin değeli üyeleri, Kıbrıs Türk Halkı, Ada'da, otuzbeş yılı aşkın bir süredir bir adalet ve hukuk mücadelesi vermektedir. Bu mücadelenin özünde, özgürlük, bağımsızlık ve egemenlik gibi, çağımızın önde gelen değerlerine olan inanç ve bağlılık yatmaktadır.

Kıbrıs Türk Halkı, 1974 öncesinde büyük acılar çekmiş, zorbalığı, şiddeti ve zulmü yaşamıştır. Rum-Yunan ikilisi, sinsice tasarlayarak yürürlüğe koydukları bir plan çerçevesinde, Kıbrıslı Türkleri, 1960 yılında tesis edilen Kıbrıs Cumhuriyetinden silah zoruyla dışlamış, evlerini, köylerini terk etmeye ve insanlık dışı koşullarda yaşamaya zorlamıştır.

Yakın geçmişte Balkanlarda şahit olduğumuz soykırım girişimi, Kıbrıs'ta 1960'lardan başlayarak birkaç kez denenmiştir. Ancak, Türkiye'nin kararlı tutumu ve Kıbrıslı Türk kardeşlerimizin azim ve cesareti sayesinde, bu girişimler başarısız kalmıştır. Nihayet, 1974'te, Kıbrıs'ın Yunanistan'a ilhakı için Kıbrıs Türk Halkının en temel insan haklarının ihlal ve gasp edilmesine uluslararası toplum kayıtsız kalırken, Türkiye, garantörlük hak ve yükümlülükleri uyarınca, bu kabul edilemez gidişe tek başına dur demiştir. Bu noktada, o gün bu müdahale kararını alan hükümetin Başbakanı olan, Başbakanımız Sayın Ecevit'i, Anavatan Partisi adına, en samimî duygularımla selamlamayı zevkli bir görev addediyorum. (ANAP, DSP ve MHP sıralarından alkışlar)

Barış Harekâtıyla, Kıbrıs'ta, kan, acı ve gözyaşı dolu karanlık bir dönem sona ermiş; Kıbrıs Türk Halkı, yıllarca özlemini çektiği huzur ve güven ortamına kavuşmuş, tahakküme boyun eğmeme ve özgürce yaşama azmini, zaman içerisinde Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetini kurarak yüceltmiştir.

Buna karşılık, Kıbrıs'ta, Rum-Yunan zihniyetinin, bunca yıldır değişmediğini görüyoruz. Kıbrıs Türklerinin bir azınlık değil, Ada'nın ortak sahibi olduğu gerçeğini hiçbir zaman içine sindiremeyen bu ikilinin, hâlâ, 1974 öncesine dönüş arayışında olduğuna şahit oluyoruz. Oysa, tarihten ders almış olsalardı, Kıbrıs'ın asla bir Yunan adası olamayacağını ve Kıbrıs Türk Halkına, Türkiye'nin uluslararası anlaşmalarla tesis edilmiş bulunan haklarına yönelecek herhangi bir tehditin karşılıksız kalamayacağını bilmeleri gerekirdi.

Türkiye, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin ve kendi topraklarının, halkının güvenliğini, bölgede tesis edilmiş bulunan stratejik dengeleri korumaya kararlıdır. Bir süre önce, Rum-Yunan ikilisi, bu dengeleri bozma teşebbüsünde bulunmuştur; Güney Kıbrıs'a, Rusya'dan satın alınan S-300 füzelerini getirmeye yeltenmiştir; üstelik, bu füzeleri, Türk tarafından birtakım tavizler koparmak için bir pazarlık aracı olarak kullanmaya kalkışmıştır. Türkiye, böyle bir pazarlığa razı olmamış, izlediği kararlı politikayla, füzelerin Ada'ya getirilmesini engellemiştir.

Rum-Yunan ortaklığı, Güney Kıbrıs'ı silahlandırarak, askerî üsler inşa ederek, saldırgan doktrinler ilan ederek, Türkiye'yi bölmeye çalışan terör odaklarına arka çıkarak bir yere varamayacağını, Kıbrıs'ı tehlikeli mecralara sürükleyebilecek maceraperest heveslerden vazgeçmesi gerektiğini, artık idrak etmelidir.

Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Avrupa Birliğine ve tüm dünyaya, bu kararın Kıbrıs'taki temel gerçeklere ve uluslararası hukuka aykırı olduğunu, Kıbrıs'ta o tarihe kadar geçerli olan parametreleri tümüyle değiştirdiğini ve Kıbrıs'ta müzakerelerin bundan böyle yalnızca iki devlet esasında sürdürülebileceğini ilan etmişlerdir. Kıbrıs'ta her açıdan iki ayrı halk, demokratik düzen ve devletin mevcut olduğu Ada'daki bu gerçekler ile Kıbrıs Türk Halkının egemenlik hakları kabul edilmedikçe kalıcı bir çözümün mümkün olamayacağı ortak deklarasyonlarla uluslararası topluma duyurulmuştur. Öte yandan, Güney Kıbrıs Rum yönetiminin tam üyelik yoluyla Avrupa Birliğiyle bütünleşme heveslerine karşılık olarak, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetiyle mevcut dayanışma ve işbirliğimizin benzer bir bütünleşme temelinde en üst seviyeye çıkarılması yolundaki politikamız yürürlüğe konulmuştur.

Sayın milletvekilleri, Kıbrıs'taki mücadelemizde, bugün, geri dönülemez bir aşamadayız. 21 inci Yüzyılın eşiğinde bulunduğumuz bu dönemde, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, tüm baskılara, engellere ve ambargolara rağmen, bölgesinde her alanda gelişen demokratik ve çağdaş bir devlettir. Bu, bugün böyledir ve her zaman böyle kalacaktır.

Türkiye, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin her bakımdan güçlenmesi, ekonomik alanda uluslararası standartlara ulaşması amacıyla bütün imkânlarını seferber etmektedir. Özellikle, son birkaç yıl içerisinde, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinde mevcut ekonomik sorunların giderilmesi, ilişkilerimizin daha sağlklı ve sağlam bir zemin üzerinde geliştirilmesi yönünde kapsamlı bir strateji yürürlüğe konulmuştur. Bu stratejiyi uygulayıp izleyecek bir ortaklık konseyi tesis edilmiştir. İkili anlaşmalar akdedilmiş, projeler hayata geçirilmiştir.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin karşı karşıya bulunduğu en büyük sorunlardan biri olan su sıkıntısının giderilmesi amacıyla, Türkiye'den Kuzey Kıbrıs'a su nakline başlanmıştır.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetindeki üniversitelerin uluslararası denkliği sağlanarak, eğitim alanında Kuzey Kıbrıs'ın soyutlanmışlığına son verilmiştir.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin, önümüzdeki asırda, bölgesinde bir barış ve istikrar unsuru olmanın ötesinde, bir ekonomik cazibe merkezi haline dönüşeceğine yürekten inanıyorum.

Kıbrıs'ta çözüme giden yol, dış müdahaleler ve dayatmacı yöntemlerle değil, tarafların, tamamıyla eşit koşullar altında, egemen ve özgür iradeleriyle varacakları uzlaşıdan geçmektedir. Özellikle Lüksemburg zirvesinde alınan karardan sonra, Sayın Denktaş'ın, herhangi bir müzakere sürecine toplum temsilcisi olarak katılması, Kıbrıs Türk Halkının, eşit siyasal statüsü ve egemenlik haklarından taviz vermesi olarak algılanacaktır. Varılan aşamada, Kıbrıs sorununa bir çözüm bulunması, ancak, müzakereler, egemen eşitler arasında sürdürülebildiği takdirde başarı şansına kavuşacaktır.

Kıbrıs'ta bugün iki eşit halk, iki ayrı devlet ve iki demokratik yönetim mevcuttur. Kıbrıs'taki bu gerçekler ile Kıbrıs Türk Halkının egemenlik hakları kabul edilmedikçe, Kıbrıs'ta kalıcı bir çözüme ulaşılması mümkün değildir.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin ayrı varlığının kabulü, anlamlı bir müzakere süreci için bir öngereklilik olarak ortaya çıkmaktadır. Kıbrıs Türk tarafı, Kıbrıs sorununun kritik bir aşamasında, her zamanki yapıcı yaklaşımıyla cesur bir açılımda bulunarak, Kıbrıs'ta bir konfederasyon oluşturulması önerisini getirmiştir. Öneri, Ada'daki iki halkın egemen eşitliğini ve iki devletin varlığını, 1960 anlaşmalarıyla tesis edilen iç ve dış dengeleri gözetmekte, bu suretle, ilgili tarafların meşru çıkarlarını güvence altına almaktadır.

Konfederasyona dayalı bir uzlaşıyla, iki tarafı bir araya getirebilecek ortak bir çatının tesisi mümkündür. Türkiye'nin de bütünüyle desteklediği bu öneri, heba edilmemesi gereken tarihî bir fırsattır.

Türkiye, Balkanlar, Doğu Akdeniz, Kafkasya, Ortaasya ve Ortadoğu gibi hassas ve geniş bir coğrafyada, barışın muhafazasına hizmet vermiş, istikrara katkıda bulunmuştur. Dış politikasında itidal, sağduyu ve hoşgörüyü esas almış; ama, ilkelerinden ve kararlılığından asla taviz vermemiştir. Türkiye, bu esaslar çerçevesinde, Kıbrıs'ta yirmibeş yıldan bu yana hüküm süren huzur ve barışın da güvencesi olmuştur, bundan sonra da olmaya devam edecektir.

Ortak davamızda, Kıbrıslı kardeşlerimizle birlikte örnek bir millî birlik ve dayanışma ruhuyla, doğru bildiğimiz yolda, bugüne kadar inançla yürüdük; Kıbrıs meselesinin, Türk milletinin meşru hak ve menfaatlarına sahip çıkma iradesinin ölçüldüğü bir zemin olduğunun bilinciyle yürüdük. Geriye baktığımızda, gerçekten de çok büyük bir mesafe katettiğimizi görebiliyoruz. Dünya, Kıbrıs Türk Halkının haklılığını her geçen gün daha iyi anlamaktadır ve bizim haklı ve imanlı yürüyüşümüz devam edecektir. Yaşanılmış, yaşanılan ve yaşanılabilecek güçlükler ne olursa, ne kadar olursa olsun, Kıbrıs Türkünün meşru haklarının er ya da geç genel kabul göreceğinden hiçbirimizin şüphesi olmamalıdır. Eğer, insanlık, hep umut ettiğimiz gibi gerçeğe ve hakka doğru evrilecekse, başka türlüsünü düşünmek zaten mümkün değildir.

Bu düşüncelerle ve milletçe nice şerefli yıldönümlerine, yine, kıvançla ulaşacağımız kesin inancından aldığım mutlulukla, Cumhurbaşkanı Denktaş'ın şahsında Kıbrıs Türk Halkına sevgilerimi sunar; Yüce Meclisi saygıyla selamlarım. (ANAP sıralarından ayakta alkışlar, DSP, MHP, FP ve DYP sıralarından alkışlar)

BAŞKAN – Anavatan Partisi Grubu adına konuşan, Genel Başkan Sayın Mesut Yılmaz'a teşekkür ediyorum.

Söz, şimdi, Doğru Yol Partisi Grubu adına, Genel Başkan Sayın Tansu Çiller'e aittir.

Buyurun efendim. (DYP sıralarından ayakta alkışlar)

DYP GRUBU ADINA DYP GENEL BAŞKANI VE MECLİS GRUBU BAŞKANI TANSU ÇİLLER (İstanbul) – Sayın Başkan, Saygıdeğer Cumhurbaşkanı, değerli milletvekilleri; sözlerime başlarken, şahsım ve Grubum adına, hepinizi sevgi ve saygıyla selamlıyorum.

Türkiye'nin Kıbrıs'a müdahalesi ve Kıbrıs Türkünün varlığını ve güvenliğini teminat altına alması, tarihimizin son üçyüz yıllık seyri dikkate alındığında, son derece önemli bir hadisedir. Kıbrıs'a yönelik millî hassasiyetimizin ve Kıbrıs politikamızın kolayca millî bir politikaya dönüşüvermesinin temel nedeni, belki de budur.

Türk Milleti, Kıbrıs konusunda dün de ortak bir tutum içindeydi, bugün de ortak bir tutum içindedir, yarın da ortak bir tutum içinde olacaktır. Milletimizin yediden yetmişe bütün fertleri, devletimizin izlediği Kıbrıs politikasıyla mutabıktır ve gelinen noktadan geri adım sayılacak her türlü gelişmeyi peşinen reddetmektedir.

Değerli milletvekilleri, Kıbrıs, tarihinde hiçbir zaman bir Rum-Yunan adası olmamıştır. Sürekli el değiştiren Ada, Venedik korsanlarının elindeyken Osmanlı hâkimiyetine geçmiş, üçyüz yıl öyle kalmıştır. Hepinizin bildiği gibi, Lozan Antlaşmasıyla Kıbrıs Adası bir İngiliz sömürgesi haline gelmiş, Londra, Zürih Antlaşmalarıyla da 1960 yılında bağımsız Kıbrıs Devleti kurulmuştur.

Bu devlet üç yıl yaşamıştır. 23 Aralık 1963'te, bizzat, Cumhurbaşkanı Makarios'un talimatıyla başlayan kanlı Noel olayları, meşru Kıbrıs Devletinin sonu olmuştur. Bu tarihten 1974 Barış Harekâtına kadar geçen onbir yıl, tam anlamıyla bir etnik temizleme dönemidir. Kıbrıs Adası, bu dönemde işlenen cinayetlerin ve sergilenen vahşetin canlı izleriyle halen de doludur. Ne Birleşmiş Milletlerin tutumu ne de G-8'lerin dayatmaları bu izleri silmeye yeter. Hiç kimse, dünya üzerinde hiçbir güç, kendi keyfine göre tarih yapamaz, tarih yazamaz. Barışa inanan, barışa değer veren herkes, Kıbrıs'ta yirmibeş yıldır devam eden huzur ve barış ortamının değerini bilmek zorundadır. Bosna'da, Kosova'da yürütülen etnik temizliğe karşı askerî müdahalede bulunan uluslararası camia, Kıbrıs'ta, kendi eliyle, yeni Bosnalar, yeni Kosovalar yaratmaya kalkışmamalıdır. Türk Silahlı Kuvvetlerinin 1974 yılında yürüttüğü harekâtın, Bosna ve Kosova'ya yönelik NATO harekâtından, sebep, maksat ve yöntem itibariyle hiçbir farkı yoktur. Bu, apaçık gerçek nedeniyledir ki, Kıbrıs üzerinde kendiğilinden bir Türk-Yunan dengesi oluşmuştur. Geleneksel hale gelen bu denge, çeyrek asırdır barışı korumaya yol açmış ve bunu başarabilmiştir.

Kıbrıs'taki barış ortamının üzerinde oturduğu bu denge, doğal bir dengedir, tarihî gerçeklere ve uluslararası hukuk normlarına uygun bir dengedir. Öyle olduğu içindir ki, hiç kimse, bu dengeyi fiilen bozmaya cesaret edememiştir. Ne zamana kadar; Aralık 1997 tarihine kadar.

Bilindiği gibi, bu tarihte, Avrupa Birliği tarafından, Güney Kıbrıs Rum yönetimiyle Kıbrıs cumhuriyetinin tam üyelik müzakerelerini başlatma kararı alınmıştır. Güney Kıbrıs Rum yönetimi, Kıbrıs cumhuriyeti adına müzakereleri yürütmeye ehil sayılmış; Kıbrıs Türklerinin ise, Rumların yanında toplum temsilcisi bulundurmalarına, âdeta, lütfen izin verilmiştir. Hemen ifade edeyim ki, bu karar, mantıksız bir karardır, hukuksuz bir karardır, tarihî gerçekleri hiçe sayan bir karardır ve diplomatik işgal mahiyetinde bir karardır. (Alkışlar)

Ortada bir Kıbrıs cumhuriyeti kalmış mıdır ki, siz, Kıbrıs cumhuriyetini tam üyeliğe kabul etmekten bahsediyorsunuz... Londra ve Zürih Antlaşmalarıyla kurulan cumhuriyet, 1963 yılında Rumlar eliyle yıkılırken ve 1974 yılında, Ada, resmen Yunanistan'a bağlanmak istenirken, bugün sesini yükselten uluslararası çevreler neredeydiler? Güney Kıbrıs'taki Rum Yönetimi, Londra ve Zürih Antlaşmalarında, hatta, ölü Kıbrıs Cumhuriyetinin Anayasasında tarif edilen yönetim modelinin aynısı mıdır ki, bu yönetim, Kıbrıs cumhuriyeti adına müzakere yürütmeye ehil sayılıyor.

Herkes bilmelidir ki, yirmibeş yıldır devam eden iki bölgeli ve iki toplumlu fiilî durumu ve bu fiilî durumu yaratan tarihî gelişmeleri yok sayma, gerçekleri yok saymadır. Kıbrıs'ta, Birleşmiş Milletler nezaretinde son yirmibeş yıldır sürdürelen müzakereler, var olan fiilî durum çerçevesinde yeni şartlar ve yeni bir hukukla, yeni bir Kıbrıs cumhuriyeti kurma müzakereleridir. Şayet, Ada'da yeni bir Kıbrıs cumhuriyeti kurulacaksa, buna ve şekline karar verecek olan, Ada'da yaşayan Türk ve Rum taraflarıdır. Avrupa Birliği, Birleşmiş Milletler veya başka bir uluslararası kurum, kendini Ada'daki toplumların yerine koyarak, onların egemenlik haklarını kendi üzerine alarak devlet kuruculuğuna kalkışırsa, bunun adı dayatma olur.

Avrupa Birliğinin siyasî eşitlik ilkesini ortadan kaldıran bu kararı, belli bir çözüm üretmek şöyle dursun, müzakere zeminini büsbütün zorlaştırmıştır. Kıbrıs'ın sadece Rumlar tarafından temsiline ve bir başka ülke veya birliğe katılmasına cevaz vermeyen hukuksal durum ortadan kalkmışsa, o zaman, Türk tarafının da müstakil olarak selfdeterminasyon hakkı doğmuş demektir. Gerek Avrupa Birliğinin gerekse G-8'lerin kararı doğrultusunda taraflara çağrıda bulunan Birleşmiş Milletlerin, Kıbrıs sorununa nihaî katkısı işte budur.

olması gerektiğinin şartını koymakta, sonra da Türk tarafına "kendi şartlarından vazgeç" diyebilmektedir. Türkiye'nin Avrupa Birliğine tam üyelikten dışlandığı, Kıbrıs Rum kesimine bütün Kıbrıs adına tam üyelik müzakerelerini yürütme hakkı tanındığı bir konjonktürde "siz, şartlarınızdan vazgeçin" demenin "Rum tarafına teslim olun" demekten hiçbir farkı yoktur.

G-8'ler tarihi yok farz ediyorlar; yaşanmış, acı tecrübeleri yok farz ediyorlar. 1959 ve 1960 antlaşmalarıyla kurulan Kıbrıs Devleti yaşıyorsa, o devlet, Türklerin ve Rumların ortak devletiydi. O devleti yıkan Türkler değil, Rumlar olmuştur. O devletin kuruluş ilkelerini yok sayanlar Rumlar olmuştur. Haksız, zalim ve insanlık suçu işlemiş bir tarafı ödüllendirerek, yıkılmış bir devleti kimse yeniden ihya edemez. (Alkışlar)

Barışa inanan ve barışa değer veren herkes, Kıbrıs'ta yirmibeş yıldır devam eden huzur ve barış ortamının değerini bilmek zorundadır. Bütün dünya şunu bilmelidir ki, iki bölgeli, iki milletli, iki devletli, siyasî eşitlik esasına dayalı, egemen ve Türkiye'nin garantörlüğünde bir konfederasyon şartını içermeyen çözüm önerileri ve dayatmaları, kimden gelirse gelsin, hem Kıbrıs Türkü için hem de Türkiye için yok hükmündedir. (Alkışlar)

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; uluslararası camianın, hak ve hakikat kavramları ile Yunan-Rum tarafgirliği arasında bocalaması, yeni bir hadise değildir. Ancak, bu tarafgirlik, Türkiye-Yunanistan dengesini bu ölçüde bozacak boyutlara hiçbir zaman vardırılmamıştı. Dünya, böyle bir denge bozukluğunun muhtemel sonuçlarından her zaman kaçmıştır. Bugün ise durum farklıdır. Kıbrıs'ta yirmibeşyıldır süregelen barış, açık ve gerçek bir tehdit altındadır. Gerek Güney Kıbrıs Rum yönetiminin gerekse Yunanistan'ın PKK'ya sağladığı açık destek, Yunanistan'ın, uluslararası anlaşmalara aykırı bir biçimde Ege adalarını hızla silahlandırması, Kıbrıs'ın Rum kesimi ile Yunanistan arasında imzalanan ortak savunma doktrini gibi faktörler dikkate alındığında, barışa yönelik tehdidin Kıbrıs'la sınırlı kalmayacağı açıkça görülmektedir.

Esasen, yirmibeş yıldır da, Kıbrıs'ta, barış ve sükûnet hâkimdir. Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, her zaman, kalıcı bir barış için çözüm bulunması yolunda her türlü yapıcı tavrı ortaya koymuştur. Kıbrıs Türk Halkının ve bugün onur konuğumuz olan Sayın Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş'ın, bu yönde yılmadan sergiledikleri cesur ve kararlı mücadeleyi bir onur abidesi olarak selamlıyor ve candan destekliyoruz. (Alkışlar)

Bir büyük gerçeğin bütün dünyaca bilinmesinde fayda görüyorum. Kıbrıs Türk Halkı, asırlar boyunca vatan toprağı olarak benimsediği Kıbrıs'ta, hiçbir zaman, Rumların egemenliğinde yaşamamıştır. Öyleyse, elbette ki, bundan sonra da hiçbir zaman yaşamayacaktır; bu, böyle biline. (Alkışlar)

Bütün dünyanın bilmesi gereken ikinci çok önemli gerçek de şudur: Kıbrıs'ta, bugün, iki ayrı eşit halk, iki ayrı egemen devlet bulunmaktadır. İki eşit ve egemen tarafın, aralarındaki meseleleri çözmeye çalışarak, huzur ve istikrar içerisinde yan yana yaşamalarının şartlarını oluşturmaları gerekmektedir. İleride, bir ortaklık yapılması arzu ediliyorsa, her şeyden önce, bunu sağlayacak güven ortamının tesisine ihtiyaç vardır; bu, aklın ve sağduyunun bir gereğidir.

Türkiye Cumhuriyeti, Kıbrıs Türk Halkının varlık mücadelesi olarak yarattığı destanla gurur duymaktadır. Bu destanı yaratan şehitler, rahat uyusunlar; onların yarattığı Kıbrıs Türklerinin Cumhuriyeti, bizim için onurla muhafaza edilecek kutsal bir emanettir; dünya bun, böyle bilmelidir. (DYP sıralarından alkışlar)

Hepinizi, saygı ve sevgiyle selamlıyorum. (DYP sıralarından ayakta alkışlar; DSP, MHP, FP ve ANAP sıralarından alkışlar)

BAŞKAN – Doğru Yol Partisi Grubu adına konuşan Genel Başkan Sayın Tansu Çiller'e teşekkür ediyorum.

Sayın milletvekilleri, böylece, siyasî parti grupları adına yapılacak konuşmalar tamamlanmış bulunmaktadır.

Şimdi, şahısları adına konuşmalara gelmiş bulunuyoruz.

İlk söz, Malatya Milletvekili Sayın Oğuzhan Asiltürk'ün.

Buyurun efendim. (FP sıralarından alkışlar)

OĞUZHAN ASİLTÜRK (Malatya) – Muhterem Başkan, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin çok değerli Cumhurbaşkanı, değerli milletvekilleri; sözlerime başlarken, sizler, sevgi ve saygıyla selamlıyorum. Aynı şekilde, bizleri televizyonları başında izleyen, sadece anavatanın değil, yavruvatanın değerli insanlarına, bu fedakârlıkları, bu cefaları çeken o değerli insanlarına da sevgilerimi, saygılarımı sunuyorum.

Aynı şekilde, o hükümeti de, arkasında sımsıkı durarak, kararlı bir şekilde destekleyen sizin yirmibeş sene önceki arkadaşlarınıza şükranlarımı bir kere daha ifade etmek istiyorum.

Tabiî, aynı şekilde, bu büyük başarıyı, şu anda NATO'nun Kosova'da aylarca uğraşarak elde edemediği başarıyı birkaç günde elde eden Türk Silahlı Kuvvetlerimize de, hem Meclisin bir üyesi olarak hem de şahsen o Bakanlar Kurulunun bir üyesi olarak, bu kürsüden şükranlarımı arz ediyorum. (Alkışlar)

Tabiî, bununla da kalmamam lazım. Sözlerimin başında, girişte ifade ettiğim, bir de, asıl teşekkür edilecek, şükranla yâd edilecek, vatanlarını oluşturmak için canlarını fedakârca, gözlerini kırpmadan veren Kıbrıslı mücahitlerimize de aynı şekilde, gazilerine şükranlarımı arz ediyorum; hem Türk Silahlı Kuvvetlerimizden hem Kıbrıslı gazilerimizin dışında hayatlarını vererek şahadet mertebesine ulaşan insanlarımıza da Allah'tan rahmet diliyorum; mezarlarında rahat uyusunlar; hem Kıbrıslı Türkler hem Anavatan, onların, uğrunda hayatlarını seve seve verdikleri davayı, hiçbir taviz vermeden sonuna kadar savunacaktır. (FP sıralarından alkışlar)

Biraz önce konuşmasını dikkatle dinlediğim Sayın Denktaş, çok önemli olan bir şey söyledi: "Biz, bu meseleleri her zaman anlatmalıyız." Bana göre, Türkiye, elbette, güçlü bir ülke olarak Kıbrıs'a sahip olabilir, oluyor da, olacak da; ancak, milletlerarası camiada devamlı bizim aleyhimize gelişen bir durum var. Bunun bir tek sebebi var: Biz, bu camiada elimizden geldiği kadar -daha fazlasını yapabileceğimizi bildiğim için söylüyorum- bu meseleleri anlatmıyoruz, anlatamıyoruz ve öyle bir hava meydana geliyor ki, yüzdeyüz haklı olduğumuz halde, sanki haksız bir işin peşindeymişiz, haksız bir işi kovalıyormuşuz gibi bir duruma düşüyoruz; bunların anlatılması da çok kolay.

Biz, Kıbrıs'a, Kıbrıs'ı işgal etmek için gitmedik. Bizden önce Birleşmiş Milletler gitti; gitti, uğraştı, çırpındı, didindi; kan akması devam etti, katliamlar devam etti; toplukatliamlar o noktaya geldi ki, başka bir çare kalmadı... Biz, Kıbrıs'a müdahale ettiğimiz zaman, şu anda NATO'nun, Sırplara müdahalesinde, Sırbistan'a verdiği zararın milyonda birini vermedik; herkes bunu biliyor. Öyle güçlü durumdayız, öyle haklı durumdayız ki... Ama, güçlü olmak, fikir itibariyle güçlü olmak, haklı olmak yetmiyor.

Bakınız, birkaç milyon insanın başına gelen olayları halledebilmek için korkunç bir hava savaşı yürütüldü, korkunç bir tahribat yapıldı. Biz, onu birkaç günde tatlı tatlı hallettik; ölen insanların sayısı da, yok diyebilirsiniz, 500 kişi öldüyse buna bir şey denmez; keşke o da olmasaydı.

Bunu şunun için söylüyorum: Biz, bir barış harekâtından sonra dünyanın önemli bir bölgesinde barışı oluşturduk; Kıbrıslı mücahit kardeşlerimizle Türkiye elbirliğiyle barışı oluşturdu; yirmibeş senedir, biz bunu ortadan kaldıralım, tekrar Kosova'ya, Bosna-Hersek'e dönecek bir statü getirelim diye çırpınılıyor. Bu, kabul edilebilir bir şey değil; kabul de etmiyoruz. Yüce Meclis sapasağlam, hiçbir zaman da buna taviz vermeyecek ölçüde bu davanın arkasında; ama, gene aynı noktaya geliyorum, bunu yeterince anlatabilmemiz lazım; maalesef, bu noktada istenilen şeyler yapılamıyor; bundan sonra, herhalde yapmamız lazım.

Şimdi, birkaç nokta var ki, onu bütün dünyaya bizim ifade etmemiz gerekir. Bunlardan bir tanesi; gerek Birleşmiş Milletlerde gerek Avrupa Konseyinde gerekse Kuzey Atlantik Asamblesinde -ben, bir üyesi olarak 1991 yılından beri bulunuyorum- başlangıçta, şunu ortaya koyarak başlıyorlar: Bir Kıbrıs vardır, bir Kıbrıs devleti vardır; bu Kıbrıs devleti -Rumları kastederek- esas muhataptır; orada yaşayan Türkler de vardır; Türkler de o Kıbrıs devleti içerisinde bir azınlıktır. Biz, bu azınlığa da bazı haklar tanıyalım. Bu, bilinerek yapılıyor, bilmemek mümkün değil. Olayları herkes gayet iyi biliyor. Bir defa, böyle bir hareketle, Kıbrıs'ta, iki devlet arasında -iki devlet derken, benim kastım, Türkiye ile Yunanistan değildir- Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Devleti ile Güney Kıbrıs yönetimi arasında, eşit şartlarla masaya oturulup görüşmeler yapılmadan, bu çözümün ortaya konulması mümkün değildir, kabul edilmesi mümkün değildir.

Hiç unutmuyorum, bu soruyu kendisine...

BAŞKAN – Sayın Asiltürk, sürenizi uzatıyorum efendim.

Bugün, hiç vazgeçemeyeceğimiz beş noktayı size ifade ederek sözlerimi bağlamak istiyorum:

Birincisi, Türkiye'nin, milletlerarası anlaşmalardan doğan haklarından vazgeçmesi düşünülemez. Biz, her zaman, Kıbrıs'ta garantörüz, böyle de kalacağız; hiçbir şekilde, başka bir zorlamayla, baskıyla yeni bir anlaşma imzalayamayız.

İkincisi, Kıbrıs'ta iki devlet vardır; bu kabul edilmeden çözüm bulunamaz.

Üçüncüsü, müzakere eşit şartlarla yapılır. Müzakerelere eşit şartlarla çağrılırsak oturabiliriz; aksi halde, kesinlikle müzakerelere oturamayız.

Bize şu denilmek isteniliyor: "Müzakeredir, kabul edersin, etmezsin; bu müzakereyi devam ettirelim." Halbuki, Kıbrıs Rum yönetiminin, Kıbrıs Devletinin temsilcisi olarak gelip de, biz de, orada azınlık gibi bir masaya oturduğumuz zaman, baştan bütün iddialarımızı ortadan kaldırıyoruz. Fiilen, bu olmayadabilir görüntüsü oluyor. Hayır, kesinlikle böyle bir müzakereye de gidemeyiz. yirmibeş senedir Ada'da huzur var, sükûn var, herkes birbirinin burnunu kanatmadan yaşıyor.

Şimdi, bir hatıramı ifade etmeden huzurlarınızdan ayrılamayacağım. 1991 yılında..

MEHMET SAĞLAM (Kahramanmaraş) – Sayın Başkan...

OĞUZHAN ASİLTÜRK (Devamla) – Bitiyor sayın üye; bitiyor...

Sayın Başkan çok teşekkür ediyorum. Değerli arkadaşım sizden de şahıs olarak özür diliyorum; galiba biraz fazla zaman aldım, ona itiraz ettiniz; kusura bakmayın.

Teşekkür ediyorum. (Alkışlar)

BAŞKAN – Şahsı adına konuşan Sayın Asiltürk'e teşekkür ediyorum.

Özel gündemin son konuşması Van Milletvekili Sayın Kâmran İnan'ın.

Buyurun efendim. (Alkışlar)

KÂMRAN İNAN (Van) – Sayın Başkan, pek Sayın Cumhurbaşkanı, değerli milletvekilleri; Türkiye Büyük Millet Meclisi, Kıbrıs Barış Harekâtının yirmibeşinci yıldönümü vesilesiyle bugün tarihî bir günü yaşamaktadır. Bu tarih, yirmibeş yıl önce atılmıştı ve bugünkü oturumla Sayın Cumhurbaşkanımızın huzurlarıyla o tarih üzerine ve onun sağlam temelleri esası üzerine yeni bir tarih atılmaktadır. Bu, aslında, yetmişbeş yıllık cumhuriyetimizin bir dönüm noktasıdır ve en önemli hamlelerinden biridir.

Bu tarihe şekil veren ve bu tarihten gelen iki isim, bugün aramızda bulunmaktadır. Birisi, bütün hayatını Kıbrıs millî davasına vakfetmiş, Dr. Küçük'le beraber bunun bütün mücadelesini vermiş, 15 Kasım 1983'te Kuzey Kıbrıs Cumhuriyetinin doğuşundan bu yana başkanlığını yapan ve dünya genelinde Kıbrıs'ın geçilmez savunma hattı durumunda bulunan büyük devlet adamı Cumhurbaşkanı Sayın Rauf Denktaş'tır; kendilerini saygıyla selamlıyorum. (Alkışlar) Diğeri ise, 20 Temmuz 1974'te Barış Harekâtını başlatan ve cumhuriyet tarihimizin en haklı ve en cesur kararını alan hükümetin o zamanki Sayın Başbakanı ve bugün de 57 nci hükümetin Başbakanı bulunan Sayın Ecevit'tir; kendilerini ve hükümetini saygıyla selamlıyorum. (Alkışlar)

Değerli milletvekilleri, bütün bu safhalarına geçmeyeceğim; ama, biliyorsunuz, bir Kıbrıs Devleti doğdu 1959, 1960 Zürih ve Londra Anlaşmalarıyla. Bunu kendi eliyle yıkan Rum tarafı oldu. 21 Aralık 1963 Noel katliamı. Bir gece içinde 256 Türkün katledilmesi hadisesi ve onu takip eden dönemde, Meclisten Türk elemanın kovulması, idareden kovulması ve Türklerin, toprakların yüzde 3'ünde, bir getto içinde, denize de çıkışı olmayan bir yaşama mahkûm edilmeleri... Ve hepsinin de yaşam kaynağı anavatan Türkiye olmuştur. Bu zulüm onbir yıl devam etmiştir. İşin garip tarafı, bu onbir yıllık zulme seyirci kalan dış dünya ve bilhassa Batı dünyası, ondan sonraki müdahalemizden -ki, milletlerarası anlaşmalardan kaynaklanmıştır; yirmibeş yıldan beri de orada kan dökülmemesini, barış ve dengeyi getiren bir hadisedir- rahatsız olmaktadır.

Ben, geçen akşam karşılaştığım İngiltere'nin Avrupa İşleri Sayın Bakanına ve Büyükelçisine dedim ki: Bu planı size yaptırmayacağız, bunda başarılı olamayacaksınız, bu yoldaki bütün planlarınız yıkılacaktır; çünkü, Türkiye, bugün, bu planlara göğüs gerebilecek büyük bir devlettir. (Alkışlar) Bunu, hiç kimsenin unutmaması lazımdır.

Kıbrıs meselesi, aslında, Kuzey Kıbrıs Türk toplumu ve cumhuriyeti bakımından ve Türkiye bakımından halledilmiştir. Ne zaman halledilmiştir; 20 Temmuz 1974'te. Binaenaleyh, dış çevrelerce bu meselenin devamlı gündemde tutulmasına mukabil, bizde de, zaman zaman, Kıbrıs meselesinin dile getirilmesini anlamakta rahatsızlık duyuyor, sıkıntı çekiyorum. Bazı çevreler âdeta bir kompleks duygusu içerisinde "acaba bir yanlışlık mı yaptık, gelip bize yardım etseniz de bunu düzeltelim" der gibi bir hava var. Bundan kesin bir şekilde kurtulmak lazımdır. Gerekeni yaptık; dün yaptık, bugün de yaparız, gerektiği zaman öbür gün de yaparız. Bundan hiç kimsenin de şüphesi olmasın.

Değerli milletvekilleri, bazı şeyleri yıkmamızın zamanıdır. Bunu, dün beni ziyarete gelen Avrupa Birliği Ankara Büyükelçisine söyledim. Sizlerde yerleşmiş üç tane düşünce tarzı var, bunu değiştirmeniz lazım. Birincisi, onların İngilizce "highbrow" dedikleri, kaşları yukarıdan bakmak. Bu devir bitmiştir; göz göze bakarsanız sizinle konuşuruz. Bunu gayet açıklıkla söylüyorum dedim. İkincisi, Türklerin önüne ne verirseniz kabul eder. Etmez efendim; hakkını ister, kabul eder; onun altında hiçbir şey kabul etmez. Üçüncüsü, Türkler söyler, yapmaz. Yapar efendim ve bunu birçok yerde yaptık; bilhassa Avrupa Birliğine karşı, en onurlu şekilde, 13 Aralık 1997 Lüksemburg kararlarını reddetmekle yaptık ve bu çizgiyi de devam ettireceğiz.

Yine, kendilerine söyledim ki, bundan böyle, Avrupa Birliği, Türkiye'nin önceliği olmaktan çıkmıştır. Biz adım atmayacağız; siz adım atarsanız onu düşünürüz, önümüze getirdiğiniz teklifleri düşünürüz. Ama, bütün bunlarla beraber, ikide birde, şu olursa bu... Yunan Dışişleri Bakan Yardımcısının son bir harika fikri, pazarlık teklifi var; diyor ki: "Türkiye -Güney Kıbrıs'ın demiyor hatta- tümünün Avrupa Birliğine girmesine engel olmasın; biz de, onların tam üyeliği üzerindeki vetomuzu çekeriz." Tabiî, aslında -bizi, herhalde, çok saf diye düşünüyorlar zavallılar- yani, Avrupa Birliği tam üyeliği sözü çıkacak; ama, gerçekleşmesi belki 3000 yılına kadar gider; ama, bu arada, Kıbrıs'ın tümünü Avrupa Birliğine almak suretiyle Enosis'in tümünü gerçekleştirecek. Bunu benim kabul etmemi, bu pazarlığa oturmamı bekliyor. Buna -kusura bakmasınlar- gülünür sadece, gülünür!.. Bu itibarla, değerli milletvekilleri, bunlara alışmak lazım.

Bir Yunan profesörü var; Kisikis'in yazdığı bir Yunan Propagandası kitabı var. Kendisi Türkçe de bilir ve Türkçeye de çevrilmiştir. 1800'lerden başlayarak, Etniki Eterya'nın kuruluşundan itibaren kendilerinin dünya çapında Türkiye'ye karşı yürüttükleri çalışmalarını ve emellerini çok iyi anlatan bir hadise. Bunu, bütün Türklerin aslında okuması lazım; okullarımızda bunu okutmak lazımdır. Bu, bir realitedir, bir gerçektir ve bunu değiştirmeniz de mümkün değildir. Zaman zaman söylenir; efendim, tabiî, barış güzeldir; tabiî, bir araya gelmek güzeldir. Dünyanın en sevimsiz kelimesi savaştır ve aslında, orduların birinci vazifesi savaşı kazanmak değil, vazgeçirici gücüyle savaşı önlemektir; ama, karşıdakilerin hesaplarını da hiçbir zaman unutmamak lazım.

(Mikrofon otomatik cihaz tarafından kapatıldı)

BAŞKAN – Sayın İnan, sürenizi uzatıyorum efendim.

KÂMRAN İNAN (Devamla) – Lütfediyorsunuz Sayın Başkanım.

...Türklerin, artık onurları ve millî menfaatları bahis konusu olduğunda, soydaşlarının hayatı bahis konusu olduğunda hayır diyebileceklerini bilmeleri lazımdır. Hayır demeye başladık ve demeye de devam edeceğiz değerli milletvekilleri; bunun böyle bilinmesi lazımdır diye düşünüyorum. Bu, aslında, başkalarına ters düşmek demek değildir. Bu, başkalarının bizi daha iyi anlamasına yardımcı da olur. Bugüne kadar bunu gereği gibi yaptığımızı söyleyemem; ama, bundan sonra bunu yapacağız ve yapmaya da devam edeceğiz.

Burada, biraz sonra Sayın Başkanımız sizin onayınıza sunacak; bütün siyasî partilerimizin, sayın grup başkanvekillerinin ortak imzalarıyla sunduğumuz bir metin var; açıklama okunacak. Onun yoluyla bütün dünyaya ve Türk kamuoyuna vereceğimiz mesaj şudur: Türkiye millî hakları ve menfaatları Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetiyle beraber korunacaktır. Adalete aykırı olan ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti haklarını çiğneyecek hiçbir meselenin kabulü mümkün değildir. Aslında, bizim yirmibeş sene evvel yaptığımız hadise, Kıbrıs'a müdahale, yani, etnik ve dinî soykırımı önleme operasyonumuz, yirmibeş sene sonra Kosova'da NATO'nun tümü tarafından gerçekleşti. Demek ki, biz haklıydık; o gün de haklıydık, bugün de haklıyız ve eğer, millî birlik ve bütünlüğümüzü, beraberliğimizi yürütürsek, yarınlarda da, yüzlerce yıl sonra da haklı olacağız.

Son söz olarak şunu huzurunuzda arz ediyorum: Kendi mevcudiyetleriyle bize şeref katan Sayın Cumhurbaşkanı Denktaş huzur içinde dönebilirler; bu Meclis, bu millet, bu devlet, kendilerinin haklı davası arkasındadır ve kalmaya devam edecektir.

Saygılar sunuyorum. (Alkışlar)

BAŞKAN – Şahsı adına konuşan Sayın İnan'a teşekkür ediyorum.

Kuzey Kıbrıs Barış Harekâtının 25 inci yıldönümü münasebetiyle yapılan görüşmeler tamamlanmıştır.

BAŞKAN – Sayın milletvekilleri, siyasî parti gruplarının Başkanlığımıza verdikleri müşterek imzalı bir önerge vardır; okuyorum:

"Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığına

Türkiye Büyük Millet Meclisi, Kıbrıs Barış Harekâtının 25 inci yıldönümü münasebetiyle, 15 Temmuz 1999 tarihinde, özel gündemle toplanmıştır.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Sayın Rauf Denktaş'ın iştirakleri, hükümet ve siyasî partiler sözcülerinin katılımlarıyla yapılan toplantı sonunda, aşağıdaki hususların Türk ve dünya kamuoyuna duyurulması kararlaştırılmıştır:

25 inci yıldönümünü idrak ettiğimiz Kıbrıs Barış Harekâtı, Ada'daki Türk varlığına karşı senelerce sürdürülen dinî ve etnik temizlemeye, Kıbrıs Devletini ortadan kaldırarak Yunanistan'a bağlamak teşebbüs ve darbesine karşı yapılmıştır. Yirmibeş yıl sonra, NATO'nun Kosova'da Sırplara karşı benzeri bir harekâta girişmiş bulunması, Kıbrıs Harekâtının ne derece isabetli olduğunu göstermektedir.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Türkiye ile beraber, Ada'daki her iki toplumun varlık ve güvenliğini teminat altına alacak, adil ve devamlı bir çözüm bulunması yolunda her türlü gayret ve iyiniyeti göstermiştir. Buna mukabil, Yunan-Rum tarafı, enosis emelinden, 20 Temmuz 1974 öncesine dönmek politikasından vazgeçmemiş, meseleyi ilgili taraflar arasında görüşmekten ziyade, dış güçlerin müdahalelerini davet etmiş, her seferinde uzlaşmayı zorlaştırmıştır. Son olarak, Güney Kıbrıs Rum idaresinin Avrupa Birliği tam üyeliğine başvurması ve bunun karşı tarafça kabul görmesi çözüm yolunu tıkamış, Avrupa Birliği çerçevesinde Yunanistan'ın Güney Kıbrıs'a yerleşmesi kapısını açmıştır. Bunun kabulü mümkün değildir.

Yunanistan'ın dış güçleri Kıbrıs meselesi içine çekmek politika ve çabaları neticesi, son olarak, G-8'ler Köln Zirvesi nihaî bildirisinde, Kıbrıs konusuna yer verilmiş, Birleşmiş Milletlere âdeta talimat şeklinde bir çağrıda bulunulmuştur. Bunu, tümüyle kınıyor ve reddediyoruz.

Bugün, Kıbrıs'ta, Rumların, Zürih ve Londra Anlaşmalarını çiğnemeleri, Türk unsurunu yok etmeye çalışmaları neticesi doğmuş, iki ayrı devlet gerçeği bulunmaktadır. Bu gerçeği kabul etmeden, her iki devlete eşit gözle bakmadan herhangi bir çözüm bulmak mümkün değildir.

Türkiye'nin Kıbrıs'la ilgili garantörlük hakları ve stratejik menfaatları daima korunarak, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin devlet statüsü ve güvenliği dahil, meşru hak ve çıkarlarının aşındırılmasına hiçbir surette müsaade edilmeyecektir.

Kıbrıs Barış Harekâtının bu anlamlı yıldönümünde, barış ve adil, yaşayabilir bir çözüm için Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin sürdürdüğü kararlılığı takdirle karşılıyor, destekliyoruz. Millî bir dava olan Kıbrıs konusunda, Türkiye Büyük Millet Meclisinin Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetine tam desteği, kesintisiz ve şartsız devam edecektir. Bunda en ufak bir şüpheye yer yoktur.

DSP Grubu adına MHP Grubu adına Fikret Uzunhasan Ömer İzgi

FP Grubu adına ANAP Grubu adına İsmail Kahraman Zeki Çakan

(Alkışlar)

Bilgilerinize sunulan ve sizlerce tasvip edilen, ittifakla benimsediğiniz açıkça belli olan bu önergenin gereği, Başkanlığımızca yerine getirilecektir.

Sayın miletvekilleri, "Özel Gündem" görüşmeleri sona ermiştir. Teşekkür ederim. (Alkışlar)

Sayın Cumhurbaşkanı ayrılıyorlar efendim. (Ayakta alkışlar)

Sayın milletvekilleri, şeref misafirimizi uğurladıktan sonra, gündemin "Kanun Tasarı ve Teklifleri ile Komisyonlardan Gelen Diğer İşler" kısmına geçeceğiz.

BAŞKAN – İttifak var mı efendim?

İSMAİL KAHRAMAN (İstanbul) – Var efendim.

BAŞKAN – Bence de, fevkalade onurlu bir davranış olur; bu müstesna günü böylece kapatmış oluruz, herhangi bir başka gündem maddesiyle işgal etmeden.

Denetim konularını sırasıyla görüşmek için, 20 Temmuz 1999 Salı günü saat 15.00'te toplanmak üzere, birleşimi kapatıyor, hepinize saygılar sunuyorum.

Aşağıdaki sorumun Tarım ve Köyişleri Bakanı Sayın Hüsnü Yusuf Gökalp tarafından yazılı olarak cevaplandırılmasını saygılarımla arz ederim. 28.6.1999 Nazif Topaloğlu Muğla

1. Turfanda domates, salatalık ve sebze yetiştirilen Muğla bölgesinde ve diğer bölgelerde, üretilen ürünün tüketilmesi ve pazarlanması baz alınarak ülke çapında bir ürün yetiştirme planlaması yapılacak mıdır?

2. Ülkemizde tarım ürünlerinin yetiştirilmesinde de aynı tür bir planlamanın yapılması düşünülmekte midir?

T.C. Tarım ve Orman Köyişleri Bakanlığı Araştırma Planlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı 15.7.1999 Sayı : KDD.S.Ö.1.01/1481

Konu : Yazılı soru önergesi

Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığına

İlgi : T.B.M.M. Gen. Sek. liği’nin 7.7.1999 tarih ve A.01.0.GNS.0.10.00.02-7/133-576/02017 sayılı yazısı.

İlgi yazı ekinde Bakanlığımıza intikal eden ve Muğla Milletvekili Sayın Nazif Topaloğlu’na ait olan, 28.6.1999 tarih ve 7/133-576 sayılı Yazılı Soru Önergesi ile ilgili bilgiler aşağıya çıkarılmıştır :

Soru : Muğla Bölgesi ile ülkemizin diğer bölgelerinde yetiştirilen turfanda domates, salatalık ve sebze ürünlerinin üretilmesi ve pazarlanması baz alınarak, ülke çapında bir ürün yetiştirme planlaması yapılacak mıdır? Ülkemizde tarım ürünlerinin yetiştirilmesinde de, aynı tür bir planlama yapılması düşünülmekte midir?

Cevap : Ülkemiz örtüaltı yetiştiriciliğinin; günümüz şartlarına göre, teknik olarak yeniden disipline edilmesi, geliştirilmesi ve teşvik kapsamına alınması amacıyla Bakanlığımızca, “Seracılık Proje Taslağı” hazırlanmıştır. Projenin amaçlarından biri, ürün planlaması olup, Muğla İli de proje uygulama alanı içinde bulunmaktadır. Sözkonusu proje; Bakanlığımızın 2000 yılı yatırım programına alınması için, ön proje formu hazırlanarak, D.P.T. Müsteşarlığına sunulacak hale gelmiştir.

Bilgilerinize arz ederim.

Prof. Dr. Hüsnü Yusuf Gökalp Tarım ve Köyişleri Bakanı